Belangrijke huishoudelijke mededeling

Het is tijd.
Tijd om anoniem te gaan bloggen.
Zodat ik u nét wat meer kan vertellen.
Want dat wilt u best. Dat snap ik.
Wilt u me blijven volgen?
Mail dan even naar natasja1104 @ live.nl
Dan stuur ik u m'n nieuwe blogadres.
En kunt u fijn blijven lezen over alles wat ik zoal meemaak.
En weet ik eindelijk eens wie al die lezers hier zijn, the curiosity is killing me!

Als u me mist op uw blog....

... dan kan dat kloppen.
Ik had namelijk het briljante plan een lunsj te organiseren.
Vind ik nog steeds hoor, dat het een briljant plan is.
Maar er gaat een bietje veel tijd in zitten.
Mailtjes.
Tweets.
Ik houd het allemaal bij.
Ik verheug me enorm op zondag!
Alleen is er daarnaast niet veel tijd meer over om logjes te lezen.
Maar.
Dat komt goed.
Ooit spuug ik uw reactiebox weer vol met mijn ever so wanted commentaar.
Want ik vind namelijk altijd overal iets van. Dat u het even weet.

Dit is het lijstje van wie er allemaal komen:
Cisca
Door
Nicolekebolleke (als de situatie met L. het toelaat)
Anitavdh
De Repel (ha, ik weet nu hoe ze echt heet!)
't Kleine Kikkertje (zie de repel)
Rianne
Toaske (als het slecht weer is)
Linda (ook als het slecht weer is)
Quirk (als ze haar afspraak naar donderdag kan verzetten)
en last but least ik natuurlijk

Mooi rijtje, lijkt me zo. En mocht ik, per ongeluk, iemand vergeten zijn dan mag diegene me zondag ter verantwoording roepen. Wel lief blijven, hè?

Bloglunch!

Vanwege het heuglijke feit dat Cisca de komende drie weken op Hollandse bodem verblijft, hebben we de stoute schoenen aangetrokken en organiseren we een heuse bloglunch!!

In het weekend zodat de meesten van u de kinders met plezier een gerust gevoel bij manlief achter kunnen laten. Na wat heen en weer getwitter kwamen we uit op ZONDAG 19 SEPTEMBER.

Omdat Cisca al driemiljoenmijl gereisd heeft voor deze bijzondere happening heb ik, in m'n eentje, maar besloten dat de lunch plaats zal vinden in Utrecht, in de buurt van haar vakantieadres. Ligt ook lekker centraal voor de rest van u.

Wie mee wil kan me even mailen op het e-mailadres hier links. Doe dit wel voor morgenavond zodat ik dit weekend op zoek kan gaan naar een geschikte locatie.

Hou er ook rekening mee dat grote groepen niet altijd apart kunnen afrekenen (en dat we de rekening dan met z'n allen zullen delen) of dat ik kies voor een luncharrangement. Het bedrag krijgt u in het laatste geval van te voren van me door, samen met de locatie en de afgesproken tijd.

Dus dames, wanna meet me and Cisca? I dare you, whoehahahaha.

Laten we het eens hebben over...

...winterjassen.
Want die kun je niet vroeg genoeg in huis hebben.
Is mijn ervaring.
Ik zocht eens, in oktober, stad en land af naar een leuke winterjas voor mijn meiden.
Nérgens iets te vinden.
Tenzij je houdt van Zeemanjassen.
Aan kinderkleding geef ik graag zo weinig mogelijk uit.
Per kledingstuk dan. Qua aantal zou Imelda Marcos nog opkijken.
Als peuter droeg Anne vaak merkkleding.
Die ze meestal binnen een minuut verruïneerde met een flinke vetvlek.
Dat doen we dus niet meer.
Geen dure kinderkleding meer.
Behalve dan de winterjas.
Want een winterjas heb je ont-zet-tend vaak aan, hier in Nederland.
Die moet, naar mijn mening, dan dus ook ont-zet-tend leuk zijn.
Nadeel is dat de meeste ont-zet-tend leuke winterjassen ook ont-zet-tend duur zijn.
Maar ach, anything for fashion, right?
Dus kocht ik deze week winterjassen voor Anne en Merel.
Deze (voor Merel) en deze (voor Anne):

Voor mezelf shopte ik nog wat bij prettytall.nl. Een site met kleding voor vrouwen boven de 1.80 m. Helaas staan er nog geen winterjassen op de site, ik wacht met spanning af!

Picture Perfect

Volgens oudste komt de schoolfotograaf vandaag.

Want, zo dachten ze op school, dat is beter dan in het voorjaar want nu zien al die kindjes er nog uitgerust en lekker gebruind uit.

Ik had er nog niets van meegekregen, iets met druk en geen tijd en geen zin enzo.

Met andere woorden: ik had de nieuwsbrief nog niet gelezen.

Gelukkig was daar dus oudste. Die het allemaal wel in het snotje heeft.

De nieuwsbrief was zo van de website van school geplukt en inderdaad, vandaag komt de fotograaf.

Aangezien ik de dames afgelopen zaterdag al aan hun haren naar de kapper sleepte voor twee frisse bobjes, kon ik vanmorgen De Spaanse Inquisitie vanmorgen achterwege laten.

Slechts wat kleurrijke kleding en voilá, laamaarkome die fotograaf.

Zelf ben ik vandaag ook fotowaardig, al zeg ik het zelf. Ik draag namelijk een HAREMBROEK.

Jawel, jawel, na drie maanden joggen en vijf kilo verder durf ik het aan.

Zegt het voort: Natasja in een harembroek.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Ik ging op reis...

.... en kwam terug met een nieuw kapsel.

De details volgen later, als ik gestopt ben met klappertanden. Want mén, wat is het koud in dit land!

ciao!

Het is gedaan

Het werk is gedaan. Alles is af.
Morgen en vrijdag kan ik met gerust hart gaan opruimen, wassen, strijken, inpakken en schoonmaken.
Zaterdagmiddag vliegen we naar Italië.
Jeuh!
Hier nog een probeerseltje met de ip.hone.
Ik moet zeggen, ik loop al warm voor m'n nieuwe speeltje!

Blond?

En toen wilde ik bellen met met ip.hone. Want hij doet het, jongens, hij doet het.
It.unes op een andere laptop installeren bleek de oplossing want toen wilde het kreng zich wel herstellen.
Maar we beginnen met 0-15 achterstand hoor, mijn ip.hone en ik.
Hij zal hard zijn best moeten doen, wil ik van 'm gaan houden.
Anyway, ik wilde dus even bellen.
En omdat ik 150 belminuten per maand heb, dacht ik dat ik maar mobiel moest bellen.
Dus pakte ik m'n ip.hone.
En stond tien minuten te turen.
Want hoe doedegedat?
Bellen met een ip.hone.
Kwistutniet.
Dus dook ik in de verkorte gebruiksaanwijzing.
En nu kan ik het.
Bellen met m'n mobieltje.
Ik zeg: briljant.

Bij gebrek aan inspiratie.

Een 'wist u dat'je.

Wist u dat:
- ik vanmorgen al om 7.15 uur rond de plas jogde? (deels vanwege de hitte, deels omdat ik het zo druk heb)
- ik deze week enkele dagen geheel kinderloos en enkele dagen half kinderloos ben? (dat heb ik beter geregeld dan vorige week!)
- het in mijn kantoor uitstekend toeven is dankzij de aico?
- ik overweeg de vakantie naar Italië af te blazen en in plaats daarvan een luchtbed in m'n kantoor te gooien?
- ik al een hele kledingmaat van mijn dijen heb afgetraind?
- ik daar heel blij van word?
- dat er op dit moment maar liefst 262 boeken op mijn e-reader staan?
- ik in de vakantie dus alleen zal lezen en verder niets? (naast het joggen dan)
- ik overal lijstjes heb liggen met dingen die ik moet doen danwel kopen?
- ik daar hartstikke gestoord van word?
- ik dus blij zal zijn als we volgende week zaterdag in het vliegtuig zitten?
- ik (nog) geen iPhone heb en in de vakantie dus niet zal bloggen?
- ik nu als de sodemieter weer aan het werk ga?

Ja, ik weet het al

Gisteren reed ik eh.... ergens (help! ik weet toch echt mijn god niet meer waar) en toen zag ik 'm. Mijn nieuwe auto.
Nouja, de auto die ik volgend jaar augustus ga leasen.
Want dan loopt het contract voor mijn Picanto pas af. Shit.
Maar. Even terug naar die auto.
Ik reed dus ergens en ineens, vanuit een ooghoek, zag ik 'm staan.
Een ontzettenddiemoetikechthebbenleuke cabrio.
Deze:



En zo ziet hij er on the road uit:


Ik knipperde eens met met mijn ogen en Kabàaf. Ik was verliefd. Op het mooiste cabriootje dat ik ooit zag. Ik wil hem, ik wil hem, ik wil hem!
Nu nog even uitzoeken of ie ook een achterbank heeft.
Anders voorspel ik volgend jaar veel fietsverkeer voor Anne en Merel.

Herstel

Mijn kaak is eindelijk volledig hersteld, na nóg een tandartsbezoek afgelopen donderdag. Dat wattenbolletje had dus zo snel mogelijk door een noodvulling vervangen moeten worden. Alleen had zijn assistente dat niet door waardoor het woensdagavond weer vreselijk zeer ging doen. En bedankt!

Merel herstelt ook goed. Al valt het me nog tegen wat ze allemaal kan eten. Ik dacht dat ze na een week alles weer zou eten maar zelfs koek en snoep worden nog geweigerd. Alleen zacht spul wil ze.

Morgen gaat ze weer naar school. En hoewel vorige week alles tegelijk kwam, heb ik toch wel van deze week kunnen genieten. Niet in het minst door het mooie weer natuurlijk: ik zie zo bruin als een n.eger.

Mag ik passen?

Want dan pas ik.
Dan spoel ik door tot dinsdag.
Want ik heb de afgelopen dagen lopen verreken van de kiespijn.
Een wortelkanaalbehandeling gekregen van de plaatsvervangend tandarts.
's Avonds niet kunnen slapen van de pijn.
Gisteren dus weer naar Vianen alwaar de noodvulling samen met de nodige pus werd verwijderd.
En vandaag weer terug voor een nieuwe noodvulling.
Maar.
Ik verga nog steeds van de pijn.
Dus ik wil geen noodvulling.
Die kies moet er uit!
Want morgen moet Merel geopereerd worden aan haar amandelen.
En dan moet ik moeder zijn.
En moeders hebben geen tijd voor pijn.
Die moeten doorstomen.
Dus ik pas.
En spoel door naar dinsdag.
Goed?

Edit 19.20 uur:
De kies zit er nog. De ontsteking is helaas uitgebreid naar mijn kaak.
Wat de tandarts nog kon doen?
Er even flink in poeren met een vijl en de ontsteking dan uitknijpen als een puist.
Pijn! Pijn!
PIJN!
Nu zit ik aan de antibiotica en is mijn kies nog steeds open. Een noodvulling heeft namelijk geen zin als de ontsteking zo heftig.
Fijn hoor.
Héél fijn....

Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!

Ik heb het nog even stilgehouden (want eerst zien, dan geloven) maar nu kan ik u toch wel laten delen in de feestvreugde:

MANLIEF HEEFT EEN BAAN!!!!!!!!!!!!

Een heuse, echte, fulltime vaste baan.
Bij een echt bedrijf.

Eindelijk.
Wordt.
Alles.
Weer.
Normaal.

LIVA

In een rustig dorpje in een ver, ver land woonde eens een prinses.
De prinses was erg gelukkig want niet alleen had ze een stoere timmerman,
ze had ook nog twee lieve zoontjes.
Daarmee was haar gezinnetje compleet, dacht de prinses.
Maar, ergens in het heelal, wachtte er een sterretje.
Dat sterretje vond dat het gezin van de prinses nog helemaal niet af was!
En dus, op een goede dag, besloot het sterretje dat de prinses nog een kindje zou krijgen.
Ze zweefde naar de buik van de prinses en zocht een mooi plekje om uit te groeien tot een prachtig meisje.
En zo werd op 25 april 2010 de kleine Liva geboren.
De prinses en de stoere timmerman waren dolgelukkig.
En ze leefden nog lang en gelukkig.

Dit verhaaltje schreef ik voor Liva's babyalbum. Morgen volgen de foto's hiervan, ik wil de aandacht natuurlijk niet afleiden van dit schatje.

Hoera. Een nichtje!

Een uurtje geleden is ze geboren. De kleine Liva.

Liva en m'n zus maken het goed!

Meer details heb ik nog niet maar mensen wat ben ik blij!!

edit maandag: haha, enige verwarring hier. je schrijft Liva maar je zegt Lieva!

Of je regelt dat gewoon even

De reactie van Madelief op mijn logje van gisteren zette me aan het denken.Waarom zou ik als een braaf schaap afwachten wanneer Merel aan de beurt is voor de operatie?

Van nature ben ik namelijk zo, 'u vraagt, wij draaien' zit er erg ingebakken.

Maar vannacht lag ik wakker.

En te malen van hoe en wat en ojee.

Want ik heb echt nog heeel veel werk te verzetten voor 1 mei.

Natuurlijk kan ik vragen of Joost vrij neemt.

Of mijn ouders inzetten als noodopvang.

Maar als je kindje ziek en zielig is dan wil je daar als moeder gewoon bij zijn.

Punt.

Dus belde ik naar het ziekenhuis.

En kreeg te horen dat ik tussen 9.00 en 10.00 uur kon bellen naar de afdeling Opname.

Natuurlijk was dat om 10.15 uur. KutKutPokke

Morgen bellen is geen optie, dan zit ik bij een klant.

Mmm, wat nu?

Ik belde het algemene telefoonnummer en vroeg naar de afdeling Opname.

En werd prompt doorverbonden.

Ha, wat nou 'tussen 9.00 en 10.00'?

Ik vroeg aan de vriendelijke mevrouw van de Opname hoe lang de wachtlijst is.

'Die is er niet mevrouw, we kunnen haar direct inplannen.'

Waarop ik uitlegde dat ik echt geen vrij kon nemen, de komende weken.

'Vanaf wanneer kan het wel, mevrouw?'

Ik loog er maar meteen de meivakantie bij (want dan wil je ook niet thuiszitten met een zielig hoopje kind en een oudere zus die dan ook niets kan en mag) en antwoordde: 'Vanaf 10 mei.'

'Geen probleem mevrouw, ik zal het noteren.'

En de award voor gezinsmanager van het jaar gaat naar......mij!

Over een nanny en een zomerjas

Na nóg een week klusgeweld, werk en ander leed nemen mijn lief en ik onze meisjes mee naar de film. Dat hebben ze wel verdiend, dachten we zo.


En nu er een bioscoop in Houten is gekomen hoeven we ook niet helemaal naar Den Bosch te rijden. Het is een bioscoop met bediening aan je stoel, ruime zitplaatsen en niet al te grote zalen. I-de-aal! Na wat ruzie over wie het eerst op het knopje voor de bediening mag drukken, kan de film beginnen. We kijken naar Nanny McPhee, deel 2.


Deel 1 hebben we eens gehuurd voor Anne en Merel en dat was een groot succes. In het begin is Emma Thompson werkelijk hideous als Nanny McPhee maar ze wordt mooier als de kinderen goed luisteren. Wat door mij natuurlijk direct misbruikt wordt: 'Luister maar goed naar mij, meisjes, anders word ik ook zo lelijk', zo houd ik mijn kroost voor. Yeah right, zie ik ze denken.


Weer buiten na afloop van de film zien we dat het koopzondag is. Ook daar maak ik meteen misbruik van want ik zie een winkel waar ze Desigual verkopen. En ik hartje Desigual. Talloze keren stond ik met een jurk of rok in mijn hand. Evenzoveel keren hing het met een zucht terug. Want Desigual is teringduur. Maar vandaag doe ik het gewoon. IK KOOP EEN DESIGUAL.


Zuinig als ik ben koop ik geen jurkje maar een zomerjas. Want die draag je veel vaker dan een jurk. En zo heb ik mijn aankoop weer fijn voor mezelf gerechtvaardigd. En zeg nou zelf: is hij (of zij?) niet absufokkinglutely briljant?

Oh Deer

Kijk, ik ben natuurlijk heel blij met mijn gestucte gangetje.
Maar op dit moment liggen onze jassen, tassen, shawls, wanten enzovoorts enzovoorts in de woonkamer.
Want de gang is kaal.

In afwachting van de schilder.

Die pas aan de slag gaat als de timmerman nieuwe plinten en nieuwe deurlatten heeft gezet.

Dus dat kan nog even duren.

Voor de schilder aan de gang kan. Whoehaa, is dat geen briljante woordspeling?

Dus besloten manlief en ik toch vast om te zien naar een nieuwe kapstok.

Want bij zo'n strakke gang hoort natuurlijk een kekke kapstok.

Ja.

Manlief is hier de internetshopper en in no time had 'ie gevonden wat ik zocht:

Zoals u kunt zien zijn het hertengeweiën. Ze heten Oh Deer en zijn van Pols Potten.

Want Des Bouvrie komt er hier natuurlijk niet meer in.

Oké, flauw

Fijn recept

Ingrediënten hoofdgerecht:
- één paar 40 jaar getrouwde ouders
- twee kinderen met hun gezin
- een weekje bijzonder verlof
- een 10-persoonsbungalow ergens in Drenthe
- alle dagen zonnig en droog weer

Ingrediënten bijgerecht:
- een leeg huis
- een voordeursleutel
- een klussende buurman
- zes zakken stucgips

Hoofdgerecht:
Gooi alle ingrediënten bij elkaar en u heeft een ontspannen weekje vakantie

Bijgerecht:
Gooi alle ingrediënten bij elkaar en u heeft bij thuiskomst een gestuct trappenhuis, een gestucte gang en een gestucte overloop

Opmerkingen:
- Neem volgende keer wel het fototoestel mee
- Van een huis 'stucklaar' maken raak je lichtelijk gestresst
- Thuiskomen in een stoffig huis zet een domper op de feestvreugde