Blond?

En toen wilde ik bellen met met ip.hone. Want hij doet het, jongens, hij doet het.
It.unes op een andere laptop installeren bleek de oplossing want toen wilde het kreng zich wel herstellen.
Maar we beginnen met 0-15 achterstand hoor, mijn ip.hone en ik.
Hij zal hard zijn best moeten doen, wil ik van 'm gaan houden.
Anyway, ik wilde dus even bellen.
En omdat ik 150 belminuten per maand heb, dacht ik dat ik maar mobiel moest bellen.
Dus pakte ik m'n ip.hone.
En stond tien minuten te turen.
Want hoe doedegedat?
Bellen met een ip.hone.
Kwistutniet.
Dus dook ik in de verkorte gebruiksaanwijzing.
En nu kan ik het.
Bellen met m'n mobieltje.
Ik zeg: briljant.

Ongewenste gezinsuitbreiding

Ik zie hem altijd liever gaan dan komen.
Vroeger beleefde ik er veel plezier aan, tegenwoordig levert 'ie vooral ergernis op.
De kermis.
Want van de kermis worden mijn meiden, eh..... minder leuke mensjes.
Op slag veranderen ze in verwende prinsesjes met bijbehorend, tenenkrommend gedrag.
Op slag vergeten ze dat ze redelijk opgevoed zijn en gedragen ze zich als.... als.... krengen.
'Nee' schrappen ze spontaan uit hun vocabulaire en vervangen het door 'ik wil, ik wil, ik wil' en 'ja maar, ja maar'.
Meestal gevolgd door een driftbui en een moeder met moordzuchtige blik.
Maar goed.
We hebben het weer gehad en de kermis is weer vertrokken tot volgend jaar juni.
Halleluja, dat duurt nog een jaar.
Naast de gebruikelijke knuffels en van dat speelgoed waarvan je gewoon weet dat het binnen drie minuten stuk is, hebben we dit jaar een wel zeer ongewenste gezinsuitbreiding:



It's freakin' MJ!

Verhip!

Zes lessen heb ik er nu opzitten. Ofwel twee weken heb ik gelopen met Evy.
En het gaat hartstikke lekker. Ik hijg niet meer als een molenpeerd na een paar minuten. Hooguit als een molenveulentje. En ik win duidelijk aan conditie. Ik heb zelfs de illusie dat alles er wat strakker aanhangt.
Na weer een grensverleggende les (1-2-3-3-3, als in 1 minuut rennen, 1 minuut wandelen, 2 minuten rennen etc) grijp ik de centimeter erbij.
Oh.
Balen.
Mijn heupen zijn nog steeds die van een molenpeerd niet slanker.
Maar...
Hoera!
Mijn taille wel.
Maar liefst vijf centimeter scheelt het met 2 weken terug.
Verhip!
Het werkt!
Oleeoleeoleeolee

Afzien

Vandaag is het tijd voor les 5 van Start to Run (met Evy, ik heb toch nog ergens een site gevonden waar je de lessen kunt downloaden). Door alle operatie- en kaakperikelen heb ik vorige week niet kunnen lopen. Dat ik met Merel geen kant op kon had ik natuurlijk al ingecalculeerd tenslotte ben ik heel slim.
Maar ik had het plan opgevat om dan 's avonds wanneer Joost thuis was te gaan rennen.
Nu, dat kon ik mooi op mijn te dikke buik schrijven. Eén keer heb ik het toch geprobeerd. Met als resultaat een gloeiende, kloppende kaak.
Mmmm, misschien ben ik toch niet zo slim.
Anyway, terug naar vandaag. Als ik begin te lopen voel ik al dat het een zware les gaat worden. Gek toch, dat het sommige dagen als vanzelf gaat en andere dagen juist heel moeizaam.
Ik volg trouw Evy's aanwijzingen en tegen de tijd dat ik de dijk opren gaat het iets beter. Ik kom nog een moeder van het schoolplein tegen die haar duim opsteekt. 'Goed bezig!', roept ze. 'Weet ik, weet ik', denk ik zelfgenoegzaam.
Als ik weer thuis ben, na een lange hete douche, ben ik ineens nieuwsgiering naar Evy. Thank God voor Google, want ik heb haar zo gevonden.
En zo ziet ze er dus uit:


Niet slecht. Blijkbaar valt er toch veel te zeggen voor een gezonde levensstijl!

Babyalbum

En dan was er ook nog de kwestie van Het Babyalbum.

Toen ik vers bevallen was van Oudste Dochter kreeg ik van zuslief een zelfgemaakt babyalbum.

Wat een prachtig, lief en leuk cadeau.

Tenslotte is je babyalbum iets blijvends.

Andere kraamcadeaus verdwijnen in de loop der jaren uit je leven.

Maar sieraden, couverts en babyalbums, die blijven.

Zuslief en ik kregen ieder twee kinderen en ieder kind kreeg van zijn of haar tante zo'n album.

Anne kreeg een album met daarin tekeningen uit 'Raad eens hoeveel ik van je hou?'

Omar kreeg een album met een junglethema (voorvoelde ik daar al dat het een jongetje zou worden?).

Merel kreeg een album met allerlei grappige babydiertjes die rollen, kruipen, lachen en brullen.

Voor Daniël zocht ik stad en land af naar geschikt Nijntjemateriaal.

Mooi verdeeld wel: ieder van ons moest dus twee albums maken.

Maar.

Nu is zuslief zwanger van haar derde spruit.

En moet ik dus weer aan de bak.

Doordeweeks heb ik weinig tijd en nog minder puf.

Dit weekend gaan we lekker weg en volgend weekend wordt de spruit verwacht.

Ik was dus eh..... weer lekker op tijd.

De ingrediënten waren al wel in huis. Het thema was uitgekozen, de zilveren stift lag al klaar.

Gisteravond besloot ik dat het er maar eens van moest komen.

Ik zocht alle spullen bij elkaar en pakte het fotoalbum.

Natuurlijk was ik te lam om een schaartje ofzo te pakken dus ik zette, húp, mijn nagel in het plastic.

En bezorgde mezelf met een ferme haal een gigantische papercut ónder mijn nagel.

The horror!

The pain!

Krijgt u al een beetje medelijden met me?

Dus nu loop ik niet alleen met een zere wijsvinger maar ook nog eens gigantisch voor lul met een oranje pleister met roze vogels.

Waarom koop je als je moeder bent alleen nog maar kinderpleisters?.

Ik zette stug door en hoera!, het babyalbum is af.

De spruit kan komen!

En nu ga ik als de sodemieter fatsoenlijke grotemensenpleisters kopen. Tsss.

7 bekentenissen

Ik heb eindelijk even tijd (gemaakt) voor de award. Die ik kreeg van Madelief en van Femke. Bedankt dames! Ik loop bijna naast mijn schoenen van verbeelding.

Goed, daar komen ze:

· Ik poep altijd tussen acht en tien ’s morgens. Echt waar. Iedere. Dag.

· Ik ben onder behandeling bij een cranio sacraal therapeute. Sindsdien heb ik geen migraine meer en word ik niet meer iedere morgen wakker met hoofdpijn.

· Ik ben ontzettend onzeker. En keihard voor mezelf. Nooit doe ik het goed genoeg.

· Ik moet nog steeds Merel babyalbum afmaken. Ik weet niet eens meer precies wanneer ze haar eerstje tandje kreeg. Die van Anne hield ik destijds trouw bij. Ik schaam me dood.

· Ik heb iets met goedgevormde, kale negers. En dan vooral die uit Private Practice. Die zou ik mijn bed niet uitschoppen.

· Ik heb het helemaal gehad met de winter.

· Motsneeuw is wat mij betreft het achterlijkste woord van 2010.

En dan moet ik ook nog de award doorgeven. Maar omdat iedereen hem zo'n beetje al gehad heeft, laat ik dat maar achterwege. U weet toch al waar ik graag meelees.

Arachnofobia