Yes!

I did it! Ik rende vanmorgen 30 minuten, ACHTER ELKAAR. Ik kan dat. IK kan dat. Wauw, ik kan dat.... en wat geeft me dat een kick.
Vol vertouwen kan ik me opgeven voor de Klokloop op 30 oktober a.s. (Novy, loop je ook mee? Pleaaasse?)

Maandag bestelde ik een fancysmancy horloge dat afstand en tijden kan meten. Mijn huidige kan alleen hartslag en tijd meten. En als je doel 5 km is, is het makkelijk dat je ook weet wanneer je er precies bent, nietwaar. Maar liefst 195 euri's moet het horloge kosten. Gelukkig wees vriendin E. me erop dat er ook apps zijn die dat kunnen. En potvoldubbels, ze heeft gelijk. Mijn ip.hone kan dat ook allemaal. Dus dat horloge kan terug, gelukkig heb je met internetaankopen 7 dagen bedenktijd.

En dan nog iets: zullen we allemaal even een kaarsje branden voor Nicolleke en haar lief. Die kunnen dat goed gebruiken!

Reality kicks in

Na een uiterst geslaagde vakantie (waar ik al een hele week over maal omdat die zich niet maar niet in een logje wil laten gieten dus binnenkort volgen gewoon wat foto's) is vandaag de dag dat de realiteit zich keihard aandient.
Afgelopen is het met het uitslapen. Want dat deed mijn oudste dit jaar voor het eerst.
In haar h.e.l.e. leven.
Ze sliep zelfs eenmaal tot half tien. Half tien!
Waarop ik sprak: 'Kom nou maar eens je bed uit.'
En meteen Joost beetgreep.
'Hoorde je wel wat ik net zei? Legendarische woorden, Joost, ik riep Anne uit bed!'
Samen deden we een vreugdedansje.
Maar dat is allemaal dus verleden tijd.
Om zeven uur ging de wekker vanochtend.
Twee niet zo vrolijke meisjes zaten aan het ontbijt.
Van hen had het nog wel even mogen duren.
Van mij ook wel.
Nadat ik Merel naar groep 3 bracht (oef, wat wordt ze groot) trok ik thuis mijn renkleding aan en ging joggen.
Met zware benen na een lange boswandeling gisteren samen met Anne.
De eerste tien minuten waren hels.
Daarna dacht ik 'ik doe eens gek en plak de volgende 2 x 10 minuten aan elkaar en loop er gewoon twintig.'
En eureka, het lukte.
Ik liep dus, niet gelogen, eerst 10 minuten, 1 minuut wandelpauze en daarna met gemak nog 20 minuten.
Dat gaf me toch een kik!
Donderdag ga ik voor 30 minuten. Achter elkaar.
En als dat lukt, heb ik mijn tweede doel bereikt.
Het doel daarna is ook al duidelijk: een 5km-loopje in het najaar.
Samen met een stel lieve mutsenvriendinnetjes.
Go us!

Belangwekkend nieuws

Wat zeg ik? Báánbrekend nieuws!
Mijn legging zakt van m'n kont.
De legging waar ik een paar maanden geleden met moeite mijn benen in wist te persen, zakt nu gewoon van mijn reet.
Hoezee!

Studiedag

Na het frikandellenincident zwoer ik om nooit nooit nooit meer in het weekend of op een feestdag naar een pretpark te gaan. Van diverse kanten hoorde ik namelijk dat een studiedag daar véél beter voor was.

Om een uitje naar de Efteling te financieren stonden we vorig jaar op Koninginnendag op de markt met met veel geweld afgewongen spontaan door Anne en Merel gedoneerd speelgoed. Helaas kwam het er vorige zomer niet van onze winst ook daadwerkelijk om te zetten in een uitje.

De eerste de beste geschikte studiedag was in mei. Maar toen was Merel net geopereerd. Dus die ging aan onze neus voorbij. Gisteren was er dan weer een studiedag. Hoera, we gingen naar de Efteling. Man moest verstek laten gaan, want hé, hij is net weer aan de slag. En dan vrij nemen, dat doet 'ie natuurlijk niet. Gelukkig waren opa en oma bereid vanaf de camping in Zeeland naar de Efteling te komen. Voor de gezelligheid en ook om eventueel op Merel te passen als ik met Anne in de attracties voor 'de groten' ging.

Hoewel het drukker was dan verwacht (er waren toch nog 11.000 bezoekers) was het toch een heerlijk dag. Merel bleek, met schoenen aan, precies maar dan ook precíés 120 cm groot te zijn. Dus die mocht heerlijk mee in alle achtbanen. En die hebben we gezien hoor. Alle achtbanen. Hoezee!

Oma met Anne en Merel



Keimoe waren we rond zevenen weer thuis. Waar Merel dankbaar in haar bed viel. Vol van alle indrukken en een bord poffertjes. Zelf lag ik er iets na negenen in. Mens, wat word je toch moe van een dag slenteren en in de rij staan.

Gelukkig voor mij * kuch* had Evy vanmorgen weer een grensverleggende les in petto. 2-3-5-5-5 minuten joggen met looppauzes van 2 of 3 minuten. Bij het loopje van drie minuten ben ik iets te enthousiast van start gegaan. Ik kreeg pijn in m'n zij en dat is me tot nu toe niet gebeurd. Blijkbaar was mijn tempo ongemerkt versneld. De rest heb ik dus bewust rustiger gejogd. Zo kon ik het toch volhouden. Go me!

Verhip!

Zes lessen heb ik er nu opzitten. Ofwel twee weken heb ik gelopen met Evy.
En het gaat hartstikke lekker. Ik hijg niet meer als een molenpeerd na een paar minuten. Hooguit als een molenveulentje. En ik win duidelijk aan conditie. Ik heb zelfs de illusie dat alles er wat strakker aanhangt.
Na weer een grensverleggende les (1-2-3-3-3, als in 1 minuut rennen, 1 minuut wandelen, 2 minuten rennen etc) grijp ik de centimeter erbij.
Oh.
Balen.
Mijn heupen zijn nog steeds die van een molenpeerd niet slanker.
Maar...
Hoera!
Mijn taille wel.
Maar liefst vijf centimeter scheelt het met 2 weken terug.
Verhip!
Het werkt!
Oleeoleeoleeolee

Afzien

Vandaag is het tijd voor les 5 van Start to Run (met Evy, ik heb toch nog ergens een site gevonden waar je de lessen kunt downloaden). Door alle operatie- en kaakperikelen heb ik vorige week niet kunnen lopen. Dat ik met Merel geen kant op kon had ik natuurlijk al ingecalculeerd tenslotte ben ik heel slim.
Maar ik had het plan opgevat om dan 's avonds wanneer Joost thuis was te gaan rennen.
Nu, dat kon ik mooi op mijn te dikke buik schrijven. Eén keer heb ik het toch geprobeerd. Met als resultaat een gloeiende, kloppende kaak.
Mmmm, misschien ben ik toch niet zo slim.
Anyway, terug naar vandaag. Als ik begin te lopen voel ik al dat het een zware les gaat worden. Gek toch, dat het sommige dagen als vanzelf gaat en andere dagen juist heel moeizaam.
Ik volg trouw Evy's aanwijzingen en tegen de tijd dat ik de dijk opren gaat het iets beter. Ik kom nog een moeder van het schoolplein tegen die haar duim opsteekt. 'Goed bezig!', roept ze. 'Weet ik, weet ik', denk ik zelfgenoegzaam.
Als ik weer thuis ben, na een lange hete douche, ben ik ineens nieuwsgiering naar Evy. Thank God voor Google, want ik heb haar zo gevonden.
En zo ziet ze er dus uit:


Niet slecht. Blijkbaar valt er toch veel te zeggen voor een gezonde levensstijl!

Lopen met dat kadaver

Ik heb er al vaker over getwijfeld.
Of het iets voor mij zou zijn.
In blogland zijn er diverse enthousiastelingen.
Die doen het gewoon.
En die vinden het gewéldig.
Joggen.
Ofwel, in gewoon Nederlands: hardlopen.
Voordeel is dat je er geen duur sportschoolabonnement voor nodig hebt.
En het kan altijd en overal.
Dus ook in de vakantie.
Daar ging het vorig jaar mis.
Maanden zwoegde ik iedere dag in de sportschool.
Had het ritme helemaal te pakken.
Voelde me fit en (steeds) strakker.
Maar toen ging ik op vakantie.
En daarna kwam het nooit meer goed.
De klad kwam en bleef er in.
Diverse pogingen ten spijt, het lukte me nooit meer vol te houden.
Maar goed, terug naar hardlopen.
Daar heb je wel goede runningshoes voor nodig.
Bij een grote sportzaak liet ik me voorlichten.
Maar goed ook want ik had al de verkeerde uitgezocht.
Een kek modelletje.
Maar wel een corrigerend model, voor als je naar binnen loopt met je voeten.
En dat doe ik dus niet.
Dus na wat hulp heb ik nu de juiste schoenen.
Ook kocht ik een boek over hardlopen: ‘Loop jezelf Slank! Van Ulrich Pramann.

Dat klinkt goed hè, mensen, jezelf slank lopen.
Want ik kan natuurlijk doen of me gaat om fit zijn en gezond zijn enzo.
Maar daar gaat het me niet om.
Een slank lijf wil ik.
Zo ijdel ben ik nou.
Ik dwaal weer af.
Het boekje bevat een trainingsschema voor beginners, de voornaamste reden om het aan te schaffen.
Verder veel informatie over spieren, vetverbranding en dergelijke.
Met alleen schoenen ben ik er overigens nog niet.
Ik heb ook een hartslagmeter nodig om te voorkomen dat mijn hartslag te hoog wordt. Want dan verbrand je namelijk geen vet maar koolhydraten. En die heb ik zelf nodig.
Dus een polshorloge met stopwatch en hartslagmeter is besteld. En hopelijk onderweg.
Voor nu doe ik het maar met de keukenwekker.
Ik reed naar de recreatieplas aan de rand van het dorp.
Want de tip was een plek te zoeken waar je niet gestoord wordt en bovendien wil ik niet dat iemand me ziet puffen, straks als ik met gemak de 30 minuten haal, dán mag iedereen me zien.
Ik begon met snelwandelen om op te warmen. Daarna rekte en strekte ik, keurig volgens mijn boekje.
Dan 1,5 minuut hardlopen, 1 minuut wandelen, 1,5 minuut hardlopen etc. etc.
Als ik buiten adem raak, dan loop ik te hard, volgens Ulrich.
Dat is dus nogal eens het geval maar de vierde en vijfde keer hardlopen gaan al een stuk beter dan de eerste paar keer.
Na één rondje moest ik helaas stoppen omdat ik met Anne naar faalangsttraining moest.
Was ik ook wel blij mee want ik was behoorlijk moe.
Morgen ga ik weer, vandaag moet ik verplicht herstellen.
En dan zaterdag weer.
Maandag, donderdag en zaterdag worden mijn vaste loopdagen want vaste loopdagen helpen volgens Ulrich.
In Ulrich is mijn nieuwe god, wat hij zegt, dat doe ik.

De beste opzweper

En zo stond ik vanmorgen weer in de sportschool.

Want zo ben ik.

Alles of niets.

Of ik eet iedere dag chips. Of nooit.

Of ik sport iedere dag. Of nooit.

Een tussenweg is er bij mij niet. Het is alles of niets.

Graag zou ik in staat zijn om te matigen. Zoals bijvoorbeeld 1x in de week chips. Of 3x in de week sporten.

Maar dat kan ik niet. Ongelukkige die ik ben. Het is alles of niets.

En zo stond ik vanmorgen dus weer in de sportschool.

Om te voorkomen dat het niets wordt, moet ik dus alle dagen gaan sporten.

En da vinnik nie leuk. Dus heb ik een iPod met veel opzwepende muziekjes.

Dat helpt. Dan raak in geïnspireerd en kan er voluit voor gaan.

Mijn ultieme opzweper? Dat is een nummer van Alanis Morisette.

Ik ken geen liedje dat lekkerder crosstrainert (of is het crosstraint?) dan deze.

Precies het goede tempo, zeg ik.

Oh, u wilt wilt graag weten welk nummer? Zodat u ook helemaal los kunt gaan in de sportschool?

Oke, dan. Hier is 'ie



En let u even niet op dat cheezy filmpje. Het gaat om de muziek!