3x goed

Het was een goed weekend. Voor mij.
Allereerst was daar Gert.
Weliswaar later dan verwacht, waardoor ik hem al panisch belde om me ervan te verzekeren dat hij me niet vergeten was.
Maar Gert kwam, zag en installeerde.
En na een uurtje stonden de ijspegels al onder mijn oksels. Bijna Letterlijk.
En toen kreeg ik ook nog een onverwacht cadeautje.
Van zus- en moederlief.
Die zagen in de stad het ultieme verjaardagscadeau.
Kochten het en kwamen het meteen ook maar geven. Want dan had ik er tenminste de hele zomer iets aan.
Logica als een koe, zeg ik.
Blij pakte ik het uit. Een Desigual-jurk!
En hij past nog ook. Gelukkig had zuslief zich vergist en pakte ze een L in plaats van de geplande XL. Want al dat joggen maakt Natasja rap slanker. En zeg zou zelf, hij staat me fantastisch!

Als laatste fietsten we gistermiddag naar de plas. Alwaar men een gigantische waterglijbaan gemaakt had. Húp, zo van de heuvel de plomp in.
Anne en Merel vonden het fantastisch. Ik bedankte vriendelijk.
Ja zeg, ik laat me daar met drie brandslangen de heuvel afspuiten zeker.

Over een nanny en een zomerjas

Na nóg een week klusgeweld, werk en ander leed nemen mijn lief en ik onze meisjes mee naar de film. Dat hebben ze wel verdiend, dachten we zo.


En nu er een bioscoop in Houten is gekomen hoeven we ook niet helemaal naar Den Bosch te rijden. Het is een bioscoop met bediening aan je stoel, ruime zitplaatsen en niet al te grote zalen. I-de-aal! Na wat ruzie over wie het eerst op het knopje voor de bediening mag drukken, kan de film beginnen. We kijken naar Nanny McPhee, deel 2.


Deel 1 hebben we eens gehuurd voor Anne en Merel en dat was een groot succes. In het begin is Emma Thompson werkelijk hideous als Nanny McPhee maar ze wordt mooier als de kinderen goed luisteren. Wat door mij natuurlijk direct misbruikt wordt: 'Luister maar goed naar mij, meisjes, anders word ik ook zo lelijk', zo houd ik mijn kroost voor. Yeah right, zie ik ze denken.


Weer buiten na afloop van de film zien we dat het koopzondag is. Ook daar maak ik meteen misbruik van want ik zie een winkel waar ze Desigual verkopen. En ik hartje Desigual. Talloze keren stond ik met een jurk of rok in mijn hand. Evenzoveel keren hing het met een zucht terug. Want Desigual is teringduur. Maar vandaag doe ik het gewoon. IK KOOP EEN DESIGUAL.


Zuinig als ik ben koop ik geen jurkje maar een zomerjas. Want die draag je veel vaker dan een jurk. En zo heb ik mijn aankoop weer fijn voor mezelf gerechtvaardigd. En zeg nou zelf: is hij (of zij?) niet absufokkinglutely briljant?

Hoe een luie zondag dat dus niet werd

'K heb hard gewerkt vorige week. Ook flink opgeschoten dus het was de moeite waard maar toch. Ik was wel toe aan een luie zondag.

Met een boek liet ik me op de bank zakken. En keek eens om me heen.
En had al wat voorpret van hoe het er straks uit zal zien als de woonkamer geschilderd is.
Wat me eraan deed denken dat in de keuken de muren ook geschilderd worden.
En toen was het gedaan met mijn gemoedsrust.
Want.
De keuken is al heel lang niet schoongemaakt.
Ja. Natuurlijk wel de kastjes en het aanrecht, overal waar je zó bij kunt.
Maar bovenop? In de hoekjes?
Ik geloof niet dat daar iemand geweest is sinds ik de schoonmaakster noodgedwongen moest laten gaan.
Dat moet dus schoon.
Zodat de schilder, ook toevallig de zoon van mijn grootste klant, niet denkt dat ik een viespeuk ben. Ook zijn we dat dus overduidelijk wel.
Rap pakte ik de trap en begon met het daklicht.
Alwaar de afplaktape van de verbouwing in 2000 (!) nog in de nok hing. Dat heb ik maar even verwijderd. Samen met een kilo vliegenstront.
Daarna was de bovenkant van de kastjes aan de beurt.
Daar trof ik een ware jungle aan.
Compleet met begroeiïng en enge beesten.
Van de weeromstuit begon ik ook eindelijk maar aan het opruimen van de kast in de bijkeuken.
Zodat een hele hoop troep op de plank in de keuken nu fijn in de bijkeuken ligt. Uit het zicht.
Aan het eind van de middag plofte ik uitgeput op de bank.
Ik was weer helemaal klaar voor de werkweek. Kan ik tenminste lekker op mijn kont blijven zitten.

Hoe het was

En gisteren wilde u natuurlijk weten hoe het was, de brunch met Novy.
Maar ik had heel geen tijd. Want ik ging met manlief naar de sauna. En dat vergt enige voorbereiding. Ik moest mijn benen ontbossen scheren. En mijn teennagels lakte ik donkerblauw. Is dat niet hip?

En het was zalig, mensen. Niet al te druk zodat we alle sauna’s en stoombaden uit konden proberen. Ik kreeg een gezichtsbehandeling van 45 minuten. We namen het lunchbuffet en vraten ons vol. Aan het eind van de dag zegen we neer in de loungebar en aten tapas. Tot we ploften. Werkelijk, er kon niets meer bij. Het was dus zálig. Ik ben herboren. Letterlijk, want ik heb er minstens drie kilo afgescrubd gisteren.

Ach. U wilt nog steeds weten hoe die brunch nu was?
Heel lekker. Met bagels, een salade, blueberry muffins, cinnamon swirls en scones met room en lemon curd. En het was gezellig. Tussen de kindjes klikte het ook weer geweldig. Zo goed dat we Bo ervan moesten weerhouden om spontaan te blijven logeren. Had van mij best gemogen (ik vind Bo erg leuk en Merlijn en Loïs ook) maar Anne en Merel gingen zelf de volgende dag al logeren dus dat ging niet. Anders hadden we er wel een mouw aangepast zodat Bo niet in haar eentje terug naar Groningen had gehoeven. Alleen met de belofte dat die logeerpartij er écht nog wel een keertje kwam, konden we Anne en Bo tevredenstellen.

Hier nog wat foto’s. Vóór, tijdens en na…

Oh, en Loïs heeft een haarclipje laten liggen. Nu móeten we wel naar Groningen…..

Voor een heel weeshuis

Zoveel lekkere hapjes heb ik in huis gehaald: voor een heel weeshuis. Want zondag komt Novy + family bij ons brunchen. Niet dat Yvon nou zoveel eet hoor, dat u dat niet meteen denkt. Maar je wilt als gastvrouw op zo'n zondag natuurlijk niet zonder lekkers komen te zitten. Want hier in 't durp heb je dan gewoon vet pech. Je kunt alleen naar de benzinepomp voor een zak chips.

Ik reed er speciaal voor naar de Appie. Want daar hebben ze altijd lekkere sausjes en andere excentrieke liflafjes. Die je hier in 't durp dus niet kunt krijgen. Maar die je je gasten wel graag voorzet. Ik ga natuurlijk nog niet verklappen wát voor lekkers ik Yvon&Co voor ga zetten. Maar het wordt fantastisch!

En gisteravond ging ik naar de Action. Het leek me namelijk leuk om sandwiches te maken. Zo zonder korst en met een prikkertje erdoor. En die kwak je dan natuurlijk niet gewoon op een bord. Daar heb je etagère voor nodig. Naar de Action dus. Nu ben ik niet zo van het een-half-uur-lang-zoeken-en-het-dan-nog-niet-kunnen-vinden dus ik zocht een verkoopster op en vroeg of ze etagères had. Het kind keek me aan of ze snot zag branden. 'Eeh, wat is een etagère?' De jeugd van tegenwoordig weet ook niks, hè! Ik legde uit wat ik zocht en ja hoor, ze hadden ze. Wel kleiner dan ik hoopte dus ik kocht er gewoon twee. Dat kan namelijk bij de Action want dat kost dan nog steeds geen drol.

Nu moet ik nog op jacht naar roerstaafjes. Daarvoor ga ik vanmiddag de stad in. Even snuffelen bij dat leuke kookwinkeltje is tenslotte altijd leuk.

Ook leuk: morgen bestaat mijn blog precies een jaar. Vandaag, deze vrijdag dus, een jaar geleden begon ik met leuteren over een dag die niet helemaal ging zoals ik wilde. En nu ben ik 223 logjes verder. Haleluja, wat een prestatie!

Zondag gehaktdag

En omdat je in het leven altijd nóg dieper kunt zinken ging ik naar een film over vallend vlees.

Vallend vlees, mensen.

V.A.L.L.E.N.D. V.L.E.E.S.

Dat u het zich even goed realiseert.

Val-lend Vlees.

In 3D.

Wat dan wel weer wijs was.

Ik heb me kapot gelachen om Merel, bij wie de verhouding hoofd : 3Dbril ongeveer 1 : 4 was.

In het begin vermaakte ik me nog wel. OMG, wat zegt dat over mijn geestelijke vermogens?

Ik kreeg zelfs honger trek bij al dat vallende voedsel.

Terwijl ik zo heldhaftig een bak tacochips met saus had afgeslagen.

Maar.

Na een tijdje begon het me tegen te staan.

Hotdogs zo groot als auto's.

En de spaghetti-tornado.

Enzovoorts. Enzovoorts.

Enigszins onthutst en lichtelijk misselijk stapten we de bioscoop weer uit.

En stopten dus niet bij Golden Arches.

Even weer kind

Het is zondag, het heeft gesneeuwd en het is prachtig weer. Dus ik heis mijn kinders in warme kleding en we lopen met de slee naar de dijk. Er ligt net genoeg sneeuw om fijn naar beneden te kunnen glijden.

Als Anne en Merel een paar keer geweest zijn besluit ik zelf ook eens te gaan. Pech als ik mijn poten breek, vandaag ga ik los! En even, héél even ben ik weer kind. Dat verrukt en schaterlachend naar beneden glijdt.....

Merel maakt een sliding:

En dan mag je niet lachen hè, want dan worden ze vreselijk boos.

Another one bites the dust...



Mama heeft staks wat tandjes minder...


Met zijn tweeën gaat het veel beter...


Anne kan het wel...

Het was me een weekend wel

Wat deed ik eigenlijk níet, dit weekend?
Ik deed de weekboodschappen.
Ik brainstormde met Merel over de traktaties voor haar vijfde verjaardag.
Ik googlede en vond de perfecte traktaties (niet al te moeilijk en vooral lang van te voren te maken).
Ik nam het kind mee naar die juwelier waar ze met tweeën tegelijk gaatjes schieten (zodat je kind niet halverwege afhaakt en met 1 oorbel rondloopt).
Ik shopte en passant nog wat herfstoutfits bij elkaar (voor Anne en Merel, zelf mag ik nog niet).
Ik woonde de buurtbarbecue bij (die ondanks mijn immer frisse tegenzin toch weer heel gezellig was).
Ik scoorde gratis natuurstenen tuintegels (want het gras is na drie maanden bezweken onder het zeil van het zwembad)
Ik knipte de traktakties vast uit zodat ik ze vanavond in elkaar kan lijmen en morgenavond vol kan proppen met totaal onverantwoord, kleurstofhoudend snoepgoed.
Ik ruimde kinderkasten uit en bracht alle oude kleren meteen naar de kringloopcontainer (tenslotte komt er 1 oktober weer kinderbijslag).
Ik speelde spelletjes met Joost met mijn kindjes.
Ik ruimde hier en daar wat op en maakte wat schoon.
En ik vond ook nog tijd om te gaan sporten. Is dat nu niet knap?

Druk met niks

Tja. Goh.
En toen logde ik zomaar vier dagen niet.
Schande! Ongehoord!Tsss.
Maar ik was druk. Met sporten en werken.
En met weekend vieren. Heel het weekend heb ik niet naar mijn computer omgekeken. Niet gelogd.
Wat ik wel deed?
Vissen!
Vissen?
Ja, vissen. Vriend G. was jarig en nam ons allemaal mee uit vissen. Op forel. Gelukkig was het zaterdmiddag prachtig weer. Voor Anne en Merel nam ik regenlaarzen en schepnetjes mee. Want die zag ik echt niet drie uur naar een hengeltje staren. Zonder zich te gaan vervelen na, zeg, tien minuten. Dat was me een hit. Anne ving zelfs een paar rivierkreeftjes. Merel was de enige die de meelwormen op haar hand liet lopen. Anne durfde ze nog maar net aan te raken en ik al helemaal niet. Ik gruwel van wormen. En kakkerlakken, maar dat terzijde.
Aansluitend was er een barbecue. Gelukkig hadden ze ook forel in de diepvries. Want vangen deden we mooi niets.

Zondag keken we deeveedees. Omdat het drie voor twee-dagen waren. Drie films, twee dagen houden. En nog goedkoper ook. Daar wisten we wel raad mee op een druilerige zondag. We keken naar Bolt voor mij voor de meiden. Verder naar Confessions of a Shopaholic (flutfilm, het boek was beduidend beter). En Bride Flight (Prachtig! Prachtig!)





Zo. U bent weer bij. Hoe was uw weekend?

De lul voor mijn broek

We gaan een dagje naar Akersloot. Want moederlief is bijna jarig én op vakantie in Akersloot. Hier in ’t durp regent het pijpenstelen maar buienradar.nl belooft dat het droog zal zijn in Noord-Holland. Ik bel moederlief even of op deze camping de honden ècht welkom zijn. Zo lullig, als Joost nu weer naar huis moet rijden met twee honden. Dat zijn ze. We pakken in de zeikende stromende regen de auto in. Hondenbench, voer, hondenriemen, dvd-speler voor onderweg (werelduitvinding, ze doen anderhalf uur hun mond niet open!) en kleurplaten en stiften.

Onderweg, in heerlijke stilte overigens, blijft het regenen. Pas voorbij Haarlem zien we blauwe lucht. Hoera! Hoera! We kijken elkaar eens vergenoegd aan en nemen de afslag Akersloot. Moederlief heeft twee of drie keer gebeld met aanwijzingen dus we vinden de camping in één keer.

Eenmaal bij de caravan schoppen Anne en Merel hun sandalen uit en verdwijnen met de mededeling: ‘Wij gaan naar de trampo.’ Die zien we een paar uur niet meer terug. Moederlief voorziet ons van koffie en taart en met een zucht zak ik lekker onderuit. Zuslief en nichtlief D. zijn er ook met hun kindjes. Gezellig kletsen we over Staffords en hun voor- en nadelen. D. heeft namelijk net als wij een Engelse Stafford en is er helemaal idolaat van.

Na een uurtje of wat besluiten we even naar het strand te gaan. Helaas is er niet genoeg parkeerplaats en gaan moederlief en zuslief weer terug naar de camping. Wij blijven met nicht, oom en tante lekker zitten. Neefje W. dondert met kleding en al op zijn gat in de zee. Tot aan zijn oksels nat. Merel en Anne spelen al in onderbroek in het zand dus W. mag Merels legging even lenen zodat zijn onderbroek kan drogen. Eerst wil hij natuurlijk niet maar zo’n nat kruis is ook niks. Even later trekt hij dan toch de legging aan. Het staat niet eens zo heel gay als je je ogen dicht doet. ‘Deze is wel lekker droog,’ constateert hij en gaat ook lekker spelen.

Op de terugweg naar de camping meldt hij nog wel even dat hij met de ‘lul voor de broek loopt’. Hij bedoelde natuurlijk ‘ik loop voor lul in die broek’. Tja, wat moet je daar nu op antwoorden? Stop hem maar snel terug, jong.

Jongensmoeder voor één nacht

Zoals gezegd kwam baby Daniël een nachtje logeren. Dat had ik zuslief, zijn moeder, eens beloofd. Kon ze eens wat leuks gaan doen. Of gewoon lekker slapen. Dat hoefde ik natuurlijk geen twee keer te zeggen. De agenda's werden getrokken en voor broer Omar werd ook een slaapplekje gezocht.

Zatermiddag arriveerde onze kleine logé. Met een goed humeur en een buslading aan babyspullen. Want die heb ik natuurlijk niet meer. Alleen de babyfoon vonden we nog op zolder. Alsof je die nodig hebt, zo'n kind krijst door drie woonlagen heen als het moet. En een campingbedje. Stond bestoft achter op de zolder. De rest moest zuslief dus meetorsen. Want o wee, wat heeft zo'n kleine veel nodig.

Na een kop koffie nam zuslief afscheid van haar zoon en ging ervandoor. Dat vond Daniël iets minder. Ik ben maar vlug een stuk met hem gaan wandelen. Aan het eind van de straat sliep hij al. Anne lag ziek op bed en Merel lag in het zwembad bij de overburen dus ik had het rijk alleen. Met een boek naast de kinderwagen gezeten was het goed toeven.

Daarna werd het druk. Groentenpotje geven, verschonen, spelen en om half acht naar bed. Dat vond meneer maar niks. In een vreemd kamertje, in een vreemd bed? 'Hell no,' moet ie gedacht hebben. Huilen, dus. Huilen, huilen, huilen. Dus ging ik maar naast het bedje zitten. Dat was dikke pret! Een keer of duizend ging hij gezellig staan en een keer of duizend legde ik hem zonder een woord te zeggen weer terug. Dat schoot dus niet op. Toch maar even laten huilen dan. Ik gaf het vijf minuten. Dan zou ik hem gaan halen. Na drie minuten sliep hij. Goes to show.....

Toen konden Anne en Merel naar bed. Anderhalf uur later dan normaal. Omdat Daniël op Merels kamer lag, mocht Merel bij Anne logeren. Dat hebben we geweten. Om tien uur was het nog niet stil. Manlief donderde nog een laatste keer en eindelijk gingen ze slapen. Gelukkig, toen kon ik ook naar bed. Ware het niet dat net op dat moment een puber hier verderop in de straat zijn feest begon. Beng, beng, beng, dreunde het. En bleef het dreunen tot een uur of twee. Daarna viel ik pas in slaap. Om om half vijf wakker te worden door een zielig huiltje. Daniël! Hij moest wat hoesten en wat proesten maar viel gelukkig wel weer in slaap. Tot half zeven. Toen is manlief met hem naar beneden gegaan zodat de meiden niet wakker zouden worden.

Die waren natuurlijk toch om zeven uur wakker. Stel je voor. Dat je uitslaapt als je drie uur slaap tekort komt. Dat doen we hier niet! Nooit. Om acht uur sleepte ik mezelf ook uit bed en konden we ontbijten. En meteen maar aankleden want er stonden drie (3!) verjaardagen op het programma. Eerst die van Lis. Daarna die van Daniëls vader en als afsluiter een BBQ bij zwager P. die 45 werd.

In de tussentijd nog even een fruithapje, sapje en een boterham naar binnen gewerkt. Bij Daniël dan. Ik eet veel minder. Om half twee mocht ik Daniël weer aan zijn moeder overdragen. Met een goed gevoel. Een dagje zorgen is best leuk maar toch ben ik er uit: er komt hier geen derde. Ik ben klaar.

Ter uwer vermaak nog twee foto's van Daniël. Wat is het schatje, hè?

Zo'n camera voor je snufferd is best eng!


Da da!