Hoe?

Hoe breng je onder woorden hoe de bloglunch werkelijk was?
Hoe het voelt als je in een dolle bui besluit een lunch te organiseren.
Hoe het voelt als de aanmeldingen in eerste instantie uitblijven, op Door en Nicolekebolleke na.
Het plezier als de aanmeldingen toch binnen beginnen te stromen.
Hoe het voelt als je naar Utrecht rijdt met een raar gevoel in je buik.
Opgelucht te zijn dat je in ieder geval Zara al kent.
Om vreemden te gaan ontmoeten die toch al zo vertrouwd zijn.
Om te merken dat ze IRL net zo vertrouwd aanvoelen, al zie je ze voor het eerst.
Om te ontdekken hoe de Middenvelder, de Wijze en Popeye heten. En dat de Repel net zo’n wereldwijf is als je dacht.
Om erachter te komen dat Nicolekebolleke precies zo is als je dacht. En Door trouwens ook.
Dat ’t Kleine Kikkertje totaal niets van een kikker weg heeft.
Te horen dat Anita een heuse cocacolafles is. (Echt een éénliterfles, hoor Anita)
Uit te vinden hoe Quirk in het echt heet.
Cisca in het echt te zien maar helaas maar half te kunnen spreken. Maar dan wel weer te zien hoe de melkboer er uitziet.
Met enige spijt vast te moeten stellen dat je niet iedereen persoonlijk kunt spreken.
Je heilig voor te nemen om iedereen waar je tot nu toe nog niet las op je bloglijst te zetten.
Naar huis te rijden met een vol gevoel, niet zozeer van het eten (de vitello tonnato viel een beetje tegen), maar van alle indrukken en de verhalen die men doorgaans niet op een blog gooit.
Te constateren dat je eigenlijk mórgen wel weer wilt gaan lunchen.
Hoe zeg je dat?

Over de lunsj

Hij gaat er komen, dames. Een heuse (b)loglunch.
Aanstaande zondag, 19 september ga ik Cisca, Door, Nicoleke, Anita (expecting), het kleine kikkertje en last but not least De Repel ontmoeten in Utrecht.
Daarvoor heb ik een plekje gevonden met een Italiaanse achtergrond: Delano, aan de Mariaplaats 42.
Klik op deze link voor wat voorpret: Delano
De gerechten klinken in ieder geval heerlijk en het is maar vijf minuutjes lopen van het centraal station. Ik heb om 12.00 uur gereserveerd.
Misschien handig om om 11.45 af te spreken op het Centraal Station bij het VVV-kantoor. Ik ben die ellendig lange blonde stoot met heul kort haar in een kuifje. Dat u het even weet.
Een plattegrond van de stationshal vind je hier

Degenen die mij een mailtje hebben gestuurd, ontvangen nog een mailtje met de adresgegevens.
Voor vragen kun je mailen naar natasja1104 @ live.nl (zonder spaties). Dat is voor mij makkelijker dan alle tweets bijhouden daar heb je bijna een dagtaak aan, namelijk

Wie na dit alles tóch meewil, kan tot uiterlijk donderdag een mailtje sturen dan kan ik de reservering nog aanpassen.

Dames, ik heb er ontzettend veel zin, het wordt onvergetelijk!

3x goed

Het was een goed weekend. Voor mij.
Allereerst was daar Gert.
Weliswaar later dan verwacht, waardoor ik hem al panisch belde om me ervan te verzekeren dat hij me niet vergeten was.
Maar Gert kwam, zag en installeerde.
En na een uurtje stonden de ijspegels al onder mijn oksels. Bijna Letterlijk.
En toen kreeg ik ook nog een onverwacht cadeautje.
Van zus- en moederlief.
Die zagen in de stad het ultieme verjaardagscadeau.
Kochten het en kwamen het meteen ook maar geven. Want dan had ik er tenminste de hele zomer iets aan.
Logica als een koe, zeg ik.
Blij pakte ik het uit. Een Desigual-jurk!
En hij past nog ook. Gelukkig had zuslief zich vergist en pakte ze een L in plaats van de geplande XL. Want al dat joggen maakt Natasja rap slanker. En zeg zou zelf, hij staat me fantastisch!

Als laatste fietsten we gistermiddag naar de plas. Alwaar men een gigantische waterglijbaan gemaakt had. Húp, zo van de heuvel de plomp in.
Anne en Merel vonden het fantastisch. Ik bedankte vriendelijk.
Ja zeg, ik laat me daar met drie brandslangen de heuvel afspuiten zeker.

That's a first

Vandaag krijg ik voor eerst in heul m'n leven een pedicure. Nooit eerder liet ik mij strikken. Ik heb namelijk een voetending.
Ik vind voeten nogal ehm... vies.
Alleen kleinekindervoetjes kunnen me bekoren. En dan nog alleen als die voetjes net uit bad komen. Want iedere rechtgeaarde moeder weet dat ook schattige peutervoetjes ontzéttend kunnen meuren. Of mag je dat niet zeggen van je eigen kroost?
Ik heb dus een voetenissue.
Laatst werd ik echter gedwongen. Na de nodige weken van struisvogelpolitiek en hetgaatechtwelover moest ik me gewonnen geven en naar de pedicure om een likdoorn te laten verwijderen.
En daar kreeg ik een openbaring. An epiphany.
Ik vond het helemaal niet zo naar dat de pedicure aan mijn voeten zat. En dat terwijl ik nog worstel met een jeugdtrauma van toen mijn moeder nog mijn teennagels knipte.
Want manoman, wat kietelde dat ondraaglijk. Ik denk dat me als vierjarige al voorgenomen heb nóóit naar de pedicure te gaan.
Maar het is dus helemaal niet zo erg als ik dacht. Dus maakte ik een afspraak voor een echte pedicurebehandeling.
Toch een beetje zenuwachtig neem ik plaats in de stoel. Wat hangt me boven het hoofd?
Nou.
Weinig dus.
Een beetje gekriebel.
En hele mooie voetjes.
Dus laat dat zomerweer nu maar komen.
Mijn voetjes Ik ben er klaar voor!

Blij

Krijg ik me daar zomaar weer een award! Van Ilse, dank je wel meid.

Dus nu mag u lezen waar ik blij van word:

1 Anne, Merel en manlief. In willekeurige volgorde.
2 dat manlief weer een baan heeft
3 de craniosacraaltherapeute, die ervoor zorgt dat ik nauwelijks last heb van stress
4 het horloge dat ik manlief voor onze trouwdag kreeg
5 de bijpassende oorbellen die ik van manlief voor onze trouwdag kreeg
6 de zelfgemaakte knutsels voor moederdag en dan vooral de strálende gezichtjes die erbij hoorden
7 zon
8 lezen
9 slapen
10chips, en dan vooral Thai Sweet Chili

Ik geef de award door aan Novy en aan Joeltje (voor zover ze 'm nog niet hebben dan).

Boekenwurm

Ik heb, naast slapen, één grote hobby. Ik ben een ontzettende boekennerdwurm.

Ik lees met gemak twee á drie boeken per week.

Sleep iedere drie weken dus een stuk of negen boeken uit de bibliobus.

Word onrustig als ik aan het laatste begin en al weet dat woensdagmiddag de bibliobus pas weer komt.

Sjees dan naar de stad om een boek te kópen want stel je voor dat je zonder zit.

Nu heeft manlief me dan ook het ultieme cadeau gegeven, alvast voor onze trouwdag en mijn verjaardag. Ja hé, die krengen zijn loeiduur, ik heb nog mazzel dat het niet ook mijn verjaardagscadeau voor 2011 is!.

Een e-reader.

Ofwel een digitale boekenlezer.

Wauw.

Ik ben niet zo van de gadgets maar een apparaat waar je met gemak zo'n 500 boeken op kwijt kunt, da's zo'n beetje de hemel op aarde.

Echt.

Echt.

Maandag kwam 'ie binnen.

En als een echte verslaafde reed ik bibberend naar vriendin I.

Die er hóp 215 boeken op pleurde.

Ik voelde me als een kind in een cadeauwinkel.

Alsof er een grote doos met 215 cadeautjes voor m'n neus stond.

Wauw.

Echt.

Nooit meer hoef ik bang te zijn voor een boekentekort.

En op vakantie hoeft Joost niet langer te zeulen met een koffer met enkel boeken.

De hemel op aarde.

Echt.

Genieten

Mensen, mensen, ik zit hier zo te genieten! Al mijn werk is af, Joost is werken en Anne en Merel zitten tot 12.00 uur op school. Dat betekent dat ik voor het eerst in bijna anderhalf jaar een ochtend voor mezelf heb. Wat een genot!

Deze tuttendoekjes maakte ik voor Liva, er zit een koordje aan waar je de speen aan kunt vastmaken zodat deze niet zo snel uit wiegje of kinderwagen valt:


En dan de foto's van Liva's babyalnum:

Eitje

Na twee dagen eindeloos opruimen en schoonmaken was het dit Paasweekend een eitje om hier thuis te genieten.
Van de grijze muren. Van de plafondlijsten. Van het donkergrijze vlak achter de Oh Deers. Van hoe prachtig mijn lievelingskast uitkomt tegen de muur. Van mijn nieuwe lamp, die zo goed bij al dat grijs past.


Mén, ik blijf genieten...