PomPom is here

Als ik Merel ophaal uit school zie ik het al. In haar armen houdt ze PomPom vast en het kind strààlt werkelijk. PomPom is een knuffelpop die hoort bij de Schatkist-lesmethode en is altijd aanwezig in de kleuterklassen. Een half jaar lang moest Merel toezien hoe een ander kindje PomPom mee mocht nemen maar nu is zij dan aan de beurt.

PomPom heeft een koffer met daarin een pyama, een tandenborstel, kleertjes en een voorleesboek. Even heb ik nog de hoop dat PomPom in het poppenbed mag overnachten maar nee, hij moet met Merel mee in bed. Ik wil er niet aan denken hoeveel kinderen al over PomPom heen hebben gekwijld (of erger) maar stem toe.

PomPom gaat het hele weekend overal mee naar toe. Naar opa en oma, naar buiten en naar Ballorig. Want daar had ik vandaag afgesproken met nichten en tantes van mijn moeders kant. Bal-lorig, alleen van het woord al word ik bal-dadig. Maar dat terzijde. Natuurlijk moet PomPom ook mee naar de speeltoestellen maar daar steek ik direct een stokje voor. Ik zie me al op handen en knieën het gebouw door om dat kreng te vinden als ie kwijt is. Of aan de juf uitleggen dat we hem kwijt zijn geraakt. Dus PomPom blijft bij mij terwijl de dames los gaan met hun (achter)neefjes en -nichtjes.

Nu zit PomPom tv kijken met twee moegesprongen meiden. Hij heeft het prima naar zijn zin gehad. Straks nog even foto's printen en een verslag van het weekend in PomPoms dagboek schrijven. Ik zal blij zijn als het morgen is en ik kan zeggen: 'PomPom was here.'