Yoga

Eén keer in de week ga ik naar yoga. Dat wist u al, hiervan. Maar u wist nog niet hoe heeeerlijk ik dat vind.

Nu is mijn yogajuf behalve lief ook erg goed. Met zachte stem leidt ze ons langs de oefeningen. En dan duurt het niet lang of twoink, twoink, daar twoinken mijn spieren zich één voor één los tot een zachte massa. En ik raak steeds meer ontspannen.

En als ik dan helemaal zacht en ontspannen ben, volgt aan het eind van de les de Grote Ontspanningsoefening. Dan mag ik mezelf neervleien op mijn matje en met mijn ogen dicht wegdrijven op zachte klanken. En dan komt de yogajuf haar leerlingen stuk voor stuk toedekken met een warme deken. En dàt moment, dat moment dat er eventjes voor mij wordt gezorgd, vormt één van de hoogtepunten van mijn week.

Wat volgt is helaas een minpunt. Een GROOT MINPUNT. Want aan het einde van de Grote Ontspanningsoefening moet ik mijn dekentje weer inleveren. En in mijn koude auto stappen om naar huis te rijden. En dat valt iedere week weer zo ontzettend tegen…

Zou mijn yogajuf geen B&B willen beginnen? Dan boek ik direct vanaf nu tot in de eeuwigheid een bedje voor mijn yoga-avond.