Ongeluk komt in drieën, zo luidt het gezegde. En dat klopt.
Laatst ging de vaatwasmachine na 13 jaar trouwe dienst kaduuk. Oei, dat is schrikken want een nieuwe slaat een flink gat in onze spaarrekening. Maar ach, de nieuwe is een mooi inbouwexemplaar waar de keuken aanzienlijk van opfleurt. Dus niet getreurd (haha, dat rijmt).
Een week later is de cv-ketel kaduuk. Een klant van mij heeft een installatiebedrijf dus uiteraard bellen we hem om hulp. ‘Ai,’ zegt hij als de ketel open ligt, ‘die is goed stuk.’ ‘O jee,’ denk ik, ‘daar gaan onze spaarcentjes.’ Als ik dat hardop zeg, stelt hij me gerust. De ketel kan nog gerepareerd worden maar goedkoop zal het niet zijn.
‘What’s next?,’ vraag ik me af. Ongeluk komt tenslotte in drieën. En de magnetron loopt ook op zijn laatste benen….
Maar het ongeluk blijkt uit een heel andere hoek te komen. Onze schnauzer Eefje heeft last van tandsteen en ontstoken tandvlees. Bij een kliniek in Utrecht wordt ze behandeld. Er moeten maar liefst twee kiezen en een tand getrokken worden. Dus Eefje blijft daar achter omdat ze onder narcose moet. Joost haalt haar ’s middags weer op en mag € 237,64 afrekenen. Kàdeng! Onze bankrekening wordt steeds ongezonder. Gelukkig gaat het met Eefje wel goed.
Dit alles inspireert me tot het opstellen van mijn jaarcijfers en het invullen van de aangifte inkomstenbelasting. Volgens mij krijgen we namelijk nog wat terug. En dat klopt. We krijgen zelfs nog behoorlijk wat terug ook. Reken maar dat onze aangifte ver voor 1 april bij de Belastingdienst ligt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten