Koud hè?

In de loop van de zondagochtend merk ik ineens dat ik het koud krijg. Ik loop naar de thermostaat en zie dat het maar 18 graden is in de huiskamer. Kut Verdikkeme, is de verwarmingsketel nu alweer kapot? In de bijkeuken blijkt ie inderdaad in storing te staan. Dat liet zich altijd oplossen door op reset te drukken. Liet, ja. Want hoe vaak ik ook reset, de ketel weigert weer op gang te komen. Zal je net hebben, op zondagmorgen.

Ik bel mijn klant het cv-mannetje en krijg zijn voicemail. ‘Help’, toeter ik zielig (dat helpt altijd, daar kunnen mannen geen weerstand aan bieden, dan komt hun riddersyndroom naar boven en schieten ze je gelijk te hulp). En even later belt hij terug. Hij kan er op dit moment niets aan doen, hij moet eerst morgenochtend naar de groothandel om een nieuw onderdeel te halen.

Tja, en daar zitten we dan. Zonder verwarming en zonder heet water. Ik was ’s morgens vroeg op de sportschool al onder de douche geweest, dus dat ‘houdt’ nog wel even. De meiden douchen niet dagelijks, dus die kunnen ook wel een dagje wachten. En Joost roept olijk dat hij zich wel wast met billendoekjes. Die ruiken tenslotte errug fijn!

Nu hebben wij geen geld maar wel veel spullen dus ook om verwarming zitten we niet verlegen. We hebben ooit eens, in een letterlijk ijzig koud hemelvaartsweekend op de camping, een heteluchtkacheltje gekocht. Een piepmienie heteluchtkacheltje weliswaar, maar ik moet zeggen: hij verwarmt de woonkamer aardig. Het blijft ongeveer 20 graden.

Als ik naar bed ga, is het wel ijzig koud op onze slaapkamer. Godzijdank hebben we anderhalf jaar geleden dubbel glas laten zetten. Anders had ik vanmorgen de ijsbloemen van mijn dekbed kunnen krabben!