En toen was ie dood. Mijn ipod shuffle. Want je kunt hem niet op 40 graden wassen in de zak van je jeans. Waar je hem instopte zodat je niet vergat om hem op te laden. Zodat je ook morgen met sporten een lekker bakkie teringherrie je oren in kan gooien om flink opgezweept te worden.
En wat nu? In al mijn wijsheid besluit ik dat ik, ondanks de bezuinigingen, echt een nieuwe nodig heb. En nee, ik kan niet wachten tot zwager P. terugkomt uit Dubai met een lekker goedkope. En nee, ik kan niet wachten of manlief hem soms nog aan de praat krijgt met speciale elekro-olie (wat dat in godsnaam ook mag zijn). Ik wil NU een nieuwe.
Gelukkig draai ik al maanden leuke omzetten doordat manlief voor dochterslief zorgt. Dus kan een nieuwe er wel af, financieel gezien. Maar dan moet het NU, hè. Want zo ben ik. ‘Wat jij in je kop hebt zitten, zit nog niet in je kont,’ zei mijn moeder vroeger al. En da’s nog steeds zo.
Nou moest manlief nog naar Ikea om roestvrijstalen plinten terug te brengen die net niet onder de keuken passen. En vlak naast Ikea zit een grote BCC. En daar verkopen ze ipods. Dus of ik zin heb om mee te gaan. Nou zin wel, maar tijd eigenlijk niet. Maar ik wil toch wel graag NU die nieuwe ipod, dus ik ga toch mee. Best gezellig, eigenlijk.
We brengen de plinten terug, kopen en passant nog een extra opzetstuk voor de kasten in mijn kantoor en racen dan naar BCC. In de winkel moet ik kiezen uit 6 kekke kleurtjes. Oef, ze zijn allemaal te leuk. Mijn vorige was aqua maar die is er niet meer. Dus kies ik een appeltjesgroene (whoehaa, wat een woordspeling!) ipod. Thuis koppel ik hem gelijk aan mijn laptop om op te laden. Zodat ik morgenochtend weer flink de beest uit kan hangen in de sportschool.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten