Ik zit nog geen minuut in de wachtkamer of hij komt me al halen. Met een diepe zucht leg ik het tijdschrijft dat ik net opensloeg weer weg. We keuvelen wat en ik neem plaats in de stoel. Hij wil beginnen met het uitboren van alle drie de oude vullingen. Of ik verdoving wil? Nee dank u, ik vind die prik nog erger dan het boren zelf. Een minuut later heb ik al spijt van die beslissing.
Ik krijg levensechte visioenen van hoe ik de tandarts en zijn assistente van me afsla en richting de deur ren. Maar dat doe ik natuurlijk niet. Ik blijf braaf liggen en wacht op het ergste. Want als er eenmaal geboord is, moet er ook gevuld worden. En daarvoor plaatst de tandarts ijzeren ringetjes om mijn kiezen. Kent u die? Je reinste minimartelwerktuigen zijn het. En dan steekt hij er ook nog een soort ieniemienie tandenstokertje tussen zodat het
Even later sta ik weer buiten. En neem me voor om voortaan ook tussen de middag mijn tanden te poetsen. En zes keer per dag te flossen. Want dan
Hihi, dat doe ik ook altijd. Geen verdoving nodig hebben. En dan vervolgens met kromme tenen in die stoel liggen. En dan kan je niet meer terug hè, dat is gezichtsverlies.
BeantwoordenVerwijderenGeen verdoving , jee wat zijn jullie? Superwoman?
BeantwoordenVerwijderenIk ga naar de tandarts als ik onder de kalmeringstabletten zit en geen hond/ tandarts die aan mijn tanden komt zonder verdoving. Vervolgens lig ik van het angstzweet compleet uit de stoel te drijven en moet er door de hoeveelheid adrenaline die door mijn lijf stroomt (zenuwen) nogmaals verdoofd worden want het pakt niet als je te gestrest bent. Tranen stromen over mijn wangen en ik barst bijna uit elkaar van de zelfmedelijden.
Verder poetst ik me een ongeluk het hele jaar om maar zo min mogelijk behandelingen te ondergaan....
dus 3 tanden laten behandelen zonder verdoving is voor mij pure marteling en ondenkbaar!