Primeur

Merel heeft een primeur. Voor het eerst fietst ze zelfstandig naar de supermarkt. Voorheen fietste ze alleen hier in de straat. Maar nu hebben we een cadeautje voor papa nodig. En voor u denkt 'wat een crisis, een cadeautje uit de supermarkt!' Bedenk u even dat de enige andere winkel hier in het dorp een tuincentrum is en manlief NIET van tuinieren houdt.

Anyway, we fietsen dus naar de supermarkt. Als we vertrekken vraag ik me af waarom ze eigenlijk nu pas voor het eerst zelf fietst. Het kind is potdorie al vierenhalf!

In het begin fietst ze naast me. Maar als ze me voor de vierde keer bijna van de sokken rijdt, sommeer ik haar voor me uit te fietsen. Tjezus, wat wiebelt dat kind. Dat kan nooit goed gaan! En inderdaad, ze rijdt een geul in en gaat plat op haar bek gezicht. Paniek, drama, janken. Gelukkig zijn we al bijna bij de supermarkt en dus lopen we het laatste stukje maar even.

De terugweg gaat beter. Godzijdank is er weinig verkeer op straat want ze zwalkt van de ene kant van de weg naar de andere. Eenmaal thuis weet ik precies waarom ze niet eerder zelfstandig mocht fietsen. Een moederlijf kan zoveel hartverzakkingen op een rij maar eens in de, zeg, drie jaar aan.