Over poep en kots

Dochter Merel is nog geen zelfstandig toiletgebruiker. Plasjes afvegen gaat prima en ook gewone poep lukt haar best. Maar als het zachte poep is sommeert ze mama erbij. Sterker nog, als ik niet snel genoeg reageer (want ja, ik ben ook wel eens druk) klinkt het: ‘Halloooooo, ik heb gepoehoept!’

Nu vind ik dat een vierenhalfjarige best zelf haar billen af kan vegen. Tijd voor zachtepoeptraining dus. Vol goede moed leg ik haar uit dat zachte poep hetzelfde dient te worden afgeveegd als harde poep. En dat ze dat laatste al prima onder controle heeft. Dus mag ze, voor het eerst, zelf zachte poep afvegen. Dat doet ze. En smeert prompt haar hele mouw vol. Met zachte poep. Shit. Gadver! Blijkbaar vergat ik te melden dat ze tijdens de afveegbeweging haar pols moest buigen. Om haar kleren ver uit de buurt van de poep te houden. Kokhalzend help ik haar uit de besmeurde trui. Voortaan eerst maar de mouwtjes omhoog.

Ook onze pup Teuntje maakt het bont. Zondag ontsnapte ze onder het tuinhek door naar de tuin van de buren. En van daar naar de tuin van de achterburen. Tegen de tijd dat ik het ontdekte was het kwaad al geschied. Blijkbaar heeft ze een vetbol opgevreten. Want ze was nog niet binnen of ‘blaaah’. Ze kotste er zo een plakkaat frietvet uit. Zelfs na grondig boenen zit er nog een vetvlek in de houten vloer.

Het is maar goed dat ik zoveel van ze hou anders had ik ze allebei allang op Marktplaats gezet .