Vader boft maar

Want vader mag de hele vaderdag klussen aan de schutting. Dat moet ‘ie niet van mij hoor. Dat heeft ‘ie zelf met buurman afgesproken. Vandaar.

Zo’n zes jaar geleden waaide tijdens een storm de schutting tussen ons en de buren om. We overlegden netjes met boze buurvrouw maar die wenste niet mee te betalen aan een nieuwe. Boze buurvrouw was een weduwe op leeftijd. Een ontzettende ouwe zeur. Die bovendien ook nog eens het gore lef had niet mee te willen betalen aan een nieuwe schutting. Wij, die op dat moment de badkamer aan het verbouwen waren, waren op dat moment ook niet echt kapitaalkrachtig. Dus kozen we ervoor een paar rollen bamboe te kopen en die als schutting neer te zetten. Dat de verwachte levensduur niet meer was dan een paar jaar wisten we toen al. De verwachte levensduur van boze buurvrouw was echter niet veel langer dus we dachten: ‘Over een paar jaar is die ouwe taart vast al dood en dan kunnen met de nieuwe buren een echte schutting zetten.’ Ja. We zijn echt heel subtiel als het dat aangaat.

En inderdaad. De ouwe taart ging dood en er kwam een een nieuwe buurman. Die gelukkig ook wel wat privacy in zijn tuin wil en niet te beroerd is om de helft van de kosten van de schutting te betalen. Maar……

Hij had een idee. Om zelf een schutting te bouwen van planken uit oude scheepsvloeren. Prachtig, centimeters dik hardhout dat al een leven als laadruimvloer achter de rug heeft. Buurman en manlief vonden het op Marktplaats en reden met de tractor met aanhanger naar Dreumel om het hout op te halen.

Vervolgens bedacht buurman dat de fundering maar van stoepbandjes gemaakt moest worden. U weet wel, die brede randen langs de stoeptegels van het trottoir. Die had buurman namelijk nog liggen. Er moesten er twee naast elkaar komen en die moesten ook nog eens als een sandwich aan elkaar vast gemaakt worden. Nu weegt één zo’n stoepband 100 kilo. Dus aan elkaar geklonken 200 kilo. Daar waren manlief en buurman dus al twee zaterdagen zoet mee. Maar goed, veel zweet en zere ruggen later ligt het in de grond. Daarna monteerden buurman en manlief een soort beugels waar aan weerszijden twee planken verticaal worden bevestigd. Tussen die twee planken in worden straks horizontaal de planken geschoven. Tot op ongeveer 2 meter hoogte.

Menigeen kwam een kijkje nemen en net als ik schudden zij meewarig het hoofd. Zou het niet makkelijker zijn gewoon een betonnen fundering te storten, zo vroegen wij ons allemaal af. Maar manlief en buurman wilden daar niets van weten. En zwoegden stug door. En zwoegen nog steeds. Eind 2009 zal de schutting vast wel klaar zijn.

Ik ben inmiddels opgehouden met proberen te berekenen hoe zwaar de hele constructie nu gaat wegen. Volgens mij kun je er straks een Leopardtank op kapot rijden, die schutting gaat nergens meer heen!

Mocht de bom nog eens vallen dan kunt u mij achter de schutting vinden. Betere dekking zal ik in kilometers omtrek niet vinden. Als u wilt, kunt u ook vast een plekje reserveren. Ies éél goedkoop.