Jongensmoeder voor één nacht

Zoals gezegd kwam baby Daniël een nachtje logeren. Dat had ik zuslief, zijn moeder, eens beloofd. Kon ze eens wat leuks gaan doen. Of gewoon lekker slapen. Dat hoefde ik natuurlijk geen twee keer te zeggen. De agenda's werden getrokken en voor broer Omar werd ook een slaapplekje gezocht.

Zatermiddag arriveerde onze kleine logé. Met een goed humeur en een buslading aan babyspullen. Want die heb ik natuurlijk niet meer. Alleen de babyfoon vonden we nog op zolder. Alsof je die nodig hebt, zo'n kind krijst door drie woonlagen heen als het moet. En een campingbedje. Stond bestoft achter op de zolder. De rest moest zuslief dus meetorsen. Want o wee, wat heeft zo'n kleine veel nodig.

Na een kop koffie nam zuslief afscheid van haar zoon en ging ervandoor. Dat vond Daniël iets minder. Ik ben maar vlug een stuk met hem gaan wandelen. Aan het eind van de straat sliep hij al. Anne lag ziek op bed en Merel lag in het zwembad bij de overburen dus ik had het rijk alleen. Met een boek naast de kinderwagen gezeten was het goed toeven.

Daarna werd het druk. Groentenpotje geven, verschonen, spelen en om half acht naar bed. Dat vond meneer maar niks. In een vreemd kamertje, in een vreemd bed? 'Hell no,' moet ie gedacht hebben. Huilen, dus. Huilen, huilen, huilen. Dus ging ik maar naast het bedje zitten. Dat was dikke pret! Een keer of duizend ging hij gezellig staan en een keer of duizend legde ik hem zonder een woord te zeggen weer terug. Dat schoot dus niet op. Toch maar even laten huilen dan. Ik gaf het vijf minuten. Dan zou ik hem gaan halen. Na drie minuten sliep hij. Goes to show.....

Toen konden Anne en Merel naar bed. Anderhalf uur later dan normaal. Omdat Daniël op Merels kamer lag, mocht Merel bij Anne logeren. Dat hebben we geweten. Om tien uur was het nog niet stil. Manlief donderde nog een laatste keer en eindelijk gingen ze slapen. Gelukkig, toen kon ik ook naar bed. Ware het niet dat net op dat moment een puber hier verderop in de straat zijn feest begon. Beng, beng, beng, dreunde het. En bleef het dreunen tot een uur of twee. Daarna viel ik pas in slaap. Om om half vijf wakker te worden door een zielig huiltje. Daniël! Hij moest wat hoesten en wat proesten maar viel gelukkig wel weer in slaap. Tot half zeven. Toen is manlief met hem naar beneden gegaan zodat de meiden niet wakker zouden worden.

Die waren natuurlijk toch om zeven uur wakker. Stel je voor. Dat je uitslaapt als je drie uur slaap tekort komt. Dat doen we hier niet! Nooit. Om acht uur sleepte ik mezelf ook uit bed en konden we ontbijten. En meteen maar aankleden want er stonden drie (3!) verjaardagen op het programma. Eerst die van Lis. Daarna die van Daniëls vader en als afsluiter een BBQ bij zwager P. die 45 werd.

In de tussentijd nog even een fruithapje, sapje en een boterham naar binnen gewerkt. Bij Daniël dan. Ik eet veel minder. Om half twee mocht ik Daniël weer aan zijn moeder overdragen. Met een goed gevoel. Een dagje zorgen is best leuk maar toch ben ik er uit: er komt hier geen derde. Ik ben klaar.

Ter uwer vermaak nog twee foto's van Daniël. Wat is het schatje, hè?

Zo'n camera voor je snufferd is best eng!


Da da!