Lopen met dat kadaver

Ik heb er al vaker over getwijfeld.
Of het iets voor mij zou zijn.
In blogland zijn er diverse enthousiastelingen.
Die doen het gewoon.
En die vinden het gewéldig.
Joggen.
Ofwel, in gewoon Nederlands: hardlopen.
Voordeel is dat je er geen duur sportschoolabonnement voor nodig hebt.
En het kan altijd en overal.
Dus ook in de vakantie.
Daar ging het vorig jaar mis.
Maanden zwoegde ik iedere dag in de sportschool.
Had het ritme helemaal te pakken.
Voelde me fit en (steeds) strakker.
Maar toen ging ik op vakantie.
En daarna kwam het nooit meer goed.
De klad kwam en bleef er in.
Diverse pogingen ten spijt, het lukte me nooit meer vol te houden.
Maar goed, terug naar hardlopen.
Daar heb je wel goede runningshoes voor nodig.
Bij een grote sportzaak liet ik me voorlichten.
Maar goed ook want ik had al de verkeerde uitgezocht.
Een kek modelletje.
Maar wel een corrigerend model, voor als je naar binnen loopt met je voeten.
En dat doe ik dus niet.
Dus na wat hulp heb ik nu de juiste schoenen.
Ook kocht ik een boek over hardlopen: ‘Loop jezelf Slank! Van Ulrich Pramann.

Dat klinkt goed hè, mensen, jezelf slank lopen.
Want ik kan natuurlijk doen of me gaat om fit zijn en gezond zijn enzo.
Maar daar gaat het me niet om.
Een slank lijf wil ik.
Zo ijdel ben ik nou.
Ik dwaal weer af.
Het boekje bevat een trainingsschema voor beginners, de voornaamste reden om het aan te schaffen.
Verder veel informatie over spieren, vetverbranding en dergelijke.
Met alleen schoenen ben ik er overigens nog niet.
Ik heb ook een hartslagmeter nodig om te voorkomen dat mijn hartslag te hoog wordt. Want dan verbrand je namelijk geen vet maar koolhydraten. En die heb ik zelf nodig.
Dus een polshorloge met stopwatch en hartslagmeter is besteld. En hopelijk onderweg.
Voor nu doe ik het maar met de keukenwekker.
Ik reed naar de recreatieplas aan de rand van het dorp.
Want de tip was een plek te zoeken waar je niet gestoord wordt en bovendien wil ik niet dat iemand me ziet puffen, straks als ik met gemak de 30 minuten haal, dán mag iedereen me zien.
Ik begon met snelwandelen om op te warmen. Daarna rekte en strekte ik, keurig volgens mijn boekje.
Dan 1,5 minuut hardlopen, 1 minuut wandelen, 1,5 minuut hardlopen etc. etc.
Als ik buiten adem raak, dan loop ik te hard, volgens Ulrich.
Dat is dus nogal eens het geval maar de vierde en vijfde keer hardlopen gaan al een stuk beter dan de eerste paar keer.
Na één rondje moest ik helaas stoppen omdat ik met Anne naar faalangsttraining moest.
Was ik ook wel blij mee want ik was behoorlijk moe.
Morgen ga ik weer, vandaag moet ik verplicht herstellen.
En dan zaterdag weer.
Maandag, donderdag en zaterdag worden mijn vaste loopdagen want vaste loopdagen helpen volgens Ulrich.
In Ulrich is mijn nieuwe god, wat hij zegt, dat doe ik.