Over struisvogelpolitiek en Het Grote Gesprek

Struisvogelpolitiek, daar ben ik ont-zet-tend goed, mensen. Op het moment negeer ik De Knobbel bijna volledig. Want in de zeldzame momenten dat ik mezelf toesta erover na te denken, word ik misselijk van de zenuwen en trekken er allerlei nare scenario’s langs mijn netvlies. Maar tot maandagmiddag kan ik hoe dan niets aan de situatie veranderen.

Dus.

Struisvogelpolitiek.

Alle gedachten aan De Knobbel duw ik resoluut weg. Ik sta er zo min mogelijk bij stil. Het heeft tenslotte geen zin om te janken voor je geslagen wordt, niet waar. U begrijpt dat ik Komt Een Vrouw Bij De Dokter even links laat liggen.

En de wereld draait (gelukkig) ook gewoon door. Zo hadden we gisteren een Groot Gesprek over Oudste Dochter. Die zoals ik al eerder schreef niet lekker in haar vel zit. Klik.
Gelukkig bleek uit Het Grote Gesprek dat ze hiervoor geen externe hulp nodig heeft. Het tegengaan van de muizenissen in haar hoofd ligt eerst en vooral bij mij en manlief. En gelukkig blijkt de manier waarop wij hier tot nu toe mee omgegaan zijn precies de juiste te zijn.

Wel krijgt ze binnenkort een individuele faalangsttraining om te leren omgaan met haar perfectionisme. Zodat ze niet al in de stress schiet nog vóór ze überhaupt een opdracht heeft gekregen. Want dat doet ze: drie stappen vooruit denken en dan er vreselijk mee zitten of ze dat wel kan.

Op dat gebied dus niets dan opluchting. Altijd fijn om te horen dat je het als ouders precies goed aanpakt!