Regeren is vooruitzien

Ik geloof niet dat ooit zo goed en zo lang is nagedacht over een kinderfeestje. Al weken lang wikt en weegt Merel over haar kinderfeestje. Begrijp me goed, het wurm is pas op 28 augustus jarig. Dan wordt ze vijf. En dat betekent dat ze voor het eerst een feestje mag geven.

Daar moet je natuurlijk goed over nadenken. Wat ga je doen, bijvoorbeeld. Madam heeft haar zinnen gezet op spelletjes doen. Wekelijks komt er een nieuwe spelletje bij. Als het zo doorgaat zijn we eind september nog bezig met spelletjes doen. En eigenlijk zou ze het ook wel leuk vinden als er een soort van prinsessenthema aan hangt, laat ze weten. Anne biedt spontaan om van kartonnen dozen een kasteel voor haar te maken. ‘Die schilder ik dan in je lievelingskleuren, Merel, roze, paars en geel.’ Hartstikke lief natuurlijk. Maar ikzelf had mijn zinnen eigenlijk gezet op een speelboerderij hier in de buurt. Naja, laat haar maar. Dat vechten we later nog wel uit.

Ook wie er mogen komen is een belangrijk punt. De samenstelling van de genodigden wijzigt bijna dagelijks. Dan is het Daan. Dan is het Kaan. En een dag later toch Ties. En wie het gore left heeft iets te doen dat madam niet bevalt, krijgt gelijk het dreigement ‘dan mag jij niet op mijn kinderfeestje komen’ naar zijn of haar hoofd geslingerd. Zo ben ik al minstens twintig keer verbannen van het feest. Waarop Anne iedere keer verzucht: ‘Maar Merel, mama moet je feestje regelen. Dus als zij niet mag komen dan IS (met een grote klemtoon) er geen kinderfeestje.’

Merel haalt dan haar schouders op. En droomt fijn verder. Over dat machtige mooie prinsessen-spelletjes-feest.