Vluchtgedrag

Op de laatste dag van de meivakantie regent het. En omdat we liever dood gaan dan de hele dag binnen te zitten met vier meiden we niet thuis willen hangen gaan we naar de dierentuin. Wij vieren hebben een abonnement en Floor en Lis vanaf vandaag ook. Da’s een mazzeltje want nu hoeven we voor hen geen kaartjes te kopen. Die euro’s besteden we liever aan een patatje!

Na een wederzijdse logeerpartij zijn alle vier de dames wat grumpy. Maar dat verdwijnt snel zodra we de dierentuin betreden. Het is inmiddels een uur of twaalf dus we beginnen met het beloofde patatje. Dat duurt even want er staat een allejezuslange rij in het restaurant. En die tieners van tegenwoordig hebben het efficiënt doorwerken ook niet uitgevonden. Na 35 minuten heb ik eindelijk vier bakjes patat mét gescoord. Voor Joost en mezelf heb ik bruine bollen met 30+ kaas ingepakt want we letten natuurlijk wel op de calorietjes. Bovendien is de patat daar niet te vreten.

Als alles op is blijkt het buiten nog steeds droog te zijn dus we lopen een rondje dierentuin. Floor en Lis zijn al een tijd niet in Ouwehands geweest en verbazen zich over alle veranderingen. Lis wijst steeds plekken aan die ze al wél kent onder het roepen van: ‘Dat heeft onze dierentuin precies hetzelfde!’ Ik leg haar meermalen uit dat het dan ook dezelfde dierentuin is maar het kwartje wil maar niet vallen. Ze blijft zich verbazen over zoveel toeval.

We lopen met een grote boog om de giraffenpiemel heen en tegen tweeën keren we terug naar Ravotapia, een overdekte binnenspeeltuin met veel zand en water. Dat blijft een succesnummer. Joost en ik lezen een boek en de meiden leven zich uit. Moe maar voldaan gaan we aan het eind van de middag weer naar huis. De dames hebben niet veel spatjes meer.