Nu ben ik helemaal niet zo'n overdreven oh-oh-ik-zie-duizend-beren-op-de-weg-moeder maar zelfs ik voel me licht ongemakkelijk bij de gedachte dat mijn spring-in-het-veld de hele dag uit is zonder
Voor vertrek prent ik haar nog eens goed in wat er van haar verwacht wordt:
Blijf bij de hulpouder.
Niet zomaar weglopen.
Er wordt niet, ik herhaal niet onder of over de hekjes doorgeklommen.
En nee, ze hoeft echt geen vuilniszak snoep mee te nemen om de hele bus van een suikerroes te voorzien. 'Alleen de kindjes om je heen,' heeft de juf gezegd.
Met een zucht en een hele dikke knuffel laat ik haar vertrekken. Ik zal blij als ze vanavond weer thuis is.
Oh dan is ze gewoon bij ons in de stad, ik zal wel een oogje in het zeil houden ;) had haar mijn tel nr maar gegeven als er iets is kan ze me bellen....komt helemaal goed is niet druk in het Dolfinarium maar een paar duizenden mensen (grapje)
BeantwoordenVerwijderenGelukkig loopt er nog een reservevader in het Dolfinarium rond die vast een oogje in het zeil houdt...
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar!!! Het gaat vast hartstikke goed!
BeantwoordenVerwijderenIk vond het ook altijd erg spannend, en slaakte een zucht van opluchting als ze weer veilig aankwamen.
Ik ken dat gevoel! Tenminste van een tijdje geleden want mijn kinderen zijn nu iets ouder. En nu gaan ze op van die kampen en dat vind ik al helemaal niks! Maar ja, het moet, je moet ze laten gaan, haha. Gelukkig keren ze altijd heelhuids weer terug. En met jouw dochter komt het ook helemaal goed!
BeantwoordenVerwijderenJongste ging afgelopen maandag ook op schoolreis.. all the way naar de Julianatoren in Apeldoorn. Dinsdag gaat middelste daar ook naar toe en oudste gaat morgen naar Duitsland! Het went echt nooit hoor!
BeantwoordenVerwijderen