Verstopt

We zitten verstopt. Nee, niet achter een bosje of een boom. We hebben een verstopping in de afvoer. Al tijden voeren de gootsteen en de afwasmachine hun water maar moeizaam af. En als het regent helemaal. Laatst wilde ik lekker even douchen. Toen ik ziek was. En stonk. Heel erg stonk. Precies drie minuten kon ik douchen. Toen stond de douchebak vol. En kon ik me, half afgespoeld, weer afdrogen. Daar ging mijn ontspannende warme douche. Verdwenen in het afvoerputje. Het idee dan. Het water bleef vrolijk staan.

Vandaag pakt manlief het probleem aan. Groots. Hij huurt bij het verhuurbedrijf hier in het dorp een motorrioolontstopper. Daar kijkt u van op, hè? Dat je hier in het dorp zomaar een motorrioolontstopper kunt huren. Mooi galgje-woord trouwens, motorrioolontstopper.

Enniewee. De verstopping dus. Achter het huis zit een ontstoppingspunt. Heeft mijn man bij de verbouwing negen jaar geleden aan laten leggen. Zo heel af en toe is hij best slim, die man van mij. Maar om dat ontstoppingpunt is inmiddels een tuinkast gebouwd. Om al die zooi van ons netjes onder een afdak te kunnen pleuren zetten. Die mooie spullen moeten er dus allemaal uit. De hele tuin staat vol en even later begint het verdacht te ruiken. Naar riool, put en nog meer viezigheid. Manlief heeft de oorzaak blijkbaar al gevonden. Zonder motorrioolontstopper.

Best jammer. We verheugden ons allebei op de oerknal waarmee het ding ons zou verlossen van de verstopping. We kijken elkaar aan. ‘Zullen we?’ ‘Ja, we doen het gewoon.’ En we schieten, puur voor lol, het motorrioolontstopper af. Boem.