Griepzooi

Tja, en nu ben ik dus ziek. Niet heel erg ziek hoor. Niet zo ziek dat u zich zorgen moet gaan maken. Maar wel ziek genoeg voor een sickday. En zo lig ik dus op bed. Met tv, dvdspeler en laptop met internet is dat niet eens zo'n straf. Zeker met manlief thuis die me van koffie, fruit en koekjes kan voorzien. Wat een uitvinding, intercom op de telefoon! Anders zou ik iedere keer naar beneden moeten schreeuwen.

Als mannen ziek zijn, zijn ze ook gelijk heel zielig. Ze zijn een beetje verkouden en denken gelijk dat ze dood gaan. Vrouwen niet. Ik ben dus ook niet zielig. Ik ben stoer. Echt niet, ik voel me helemaal niet lekker. Ben dus heel zielig. Snuf snuf.

Een paar uur later verveel ik me te pletter. Duizend logjes gelezen, nu.nl achterklap van voor tot achter uitgeplozen en nu weet ik niets meer te doen. Daytimetelevision is ook niet meer wat het geweest is. Van ellende kijk ik naar een aflevering van 'Murder, she wrote.' Hoe diep kan een mens zinken?

Als ik ziek ben, krijg ik altijd ontzettend zin in aktie. Wil ik ramen soppen, onkruid wieden. Mijn kledingkast uitruimen. Of die speeltent voor de meiden naaien waarvan de stof al 14 maanden in de kast ligt. Al die dingen die ik normaal gesproken maanden voor me uitschuif, moeten nu, ik zeg NU, gedaan worden. Zou de griep soms ook je hersens aantasten?