Het aircomannetje

Het is om af te leggen in mijn kantoor. Zo heet, zo heet.
(Natuurlijk, ik weet het, bij u ook maar daar gaat het hier even niet om)
Vorige week bestelde ik een splitunitairco bij Gert. Gert uit piep. En vroeg wanneer hij 'm kon installeren.
'Volgende week zaterdag', zei Gert. 'En als het kan eerder 's avonds doordeweeks.'
Ik hield op slag van Gert en keek deze hele week naar zijn telefoontje uit.
Checkte drie keer per dag of ik soms zijn oproep gemist had.
Voor het geval hij graag wilde komen maar dacht dat hij niet terecht kon.
Echt, ik kéék Gert bijna hierheen.
Maar het bleef stil.
Akelig stil.
En nu dacht ik ineens: 'Wat als Gert me vergeten is? En dan krijg ik zaterdag nóg geen airco. En dan leg ik het volgende week wéér af in dat hok.'
Dus ik belde Gert. En vroeg hoelaat ik 'm zaterdag kan verwachten.
'Ja, we hebben een afspraak hè? Dus dan kom ik zaterdag. Ik denk rond een uur of tien, half elf', zei Gert spijtig.
Die had natuurlijk liever zaterdag met z'n kloten aan het water gelegen.
Met tranen van dankbaarheid in mijn stem bedankte ik Gert. Ik zal het bier koud zetten.