De geneticus

Vandaag had ik dus een afspraak met de geneticus.

Hij begon met het tekenen van een stamboom. Eerst man en ik. Daaronder Anne en Merel. Boven mij m'n vader en moeder. Naast mijn moeder haar zes zussen en haar broer. Naja, om een lang verhaal kort te maken: iedereen moest erop.

Verder vroeg hij naar de kanker van mijn oma. Waar zat het, waar waren de uitzaaïngen etc. etc. etc. Nu is het rare met mijn oma dat ze in zeven jaar ziekbed nooit de tumor hebben kunnen vinden. Zelfs na haar dood, na eindeloze kweken hebben we geen duidelijkheid gekregen over waar die tumor nou zat.

Op basis van alle gegevens lijkt het de geneticus niet nodig om genonderzoek te doen. Als het gen in de familie voor zou komen zouden er meer gevallen van borstkanker moeten zijn.

Wel worden de gegevens van mijn oma opgevraagd in het ziekenhuis in Utrecht. Op basis daarvan kan zijn mening nog herzien worden. Maar dan zou mijn oma eierstokkanker gehad moeten hebben en de kans dat ze dat zelfs postuum nog niet hebben kunnen vaststellen is zeer klein.

Dus: goed tietengenennieuws. Vooralsnog is er geen reden om aan te nemen dat ik geen goede genen zou hebben!

Ook bestaat er geen enkel verband tussen masteopatie (goedaardige knobbels) en borstkanker. Dus hier eindigt het, lieve meiden (en een enkele heer). Op gezonden tieten genen!

En dan heb ik ook nog een award gewonnen! Maar daarover binnenkort meer. Nu ga ik feestvieren!