Kriebels

Zo vlak na de vakantie krijg ik altijd ontzettend de kriebels. Nu ik weer een heel jaar thuis zal moeten bivakeren jeuken mijn handen om het huis onderhanden te nemen. Een nieuwe kleur op de wanden in de woonkamer, de gang en het toilet. Het twee meter brede dressoir in een totaal andere kleur verven. Het liefst zou ik de hele woonkamer leeggooien en opnieuw inrichten. Op een paar favoriete stukken na álles er uit. Maar ja, zo kapitaalkrachtig zijn we op dit moment niet. Ik zal het dus bij dromen moeten houden.

Anne komt met een idee. Ze wil haar kamer graag veranderen. Het bed op een andere plek, een nieuw kleurtje op de muur. En een ander bureau. Want de grenen secretaire die ze vanuit mijn meisjeskamer erfde vindt ze echt helemaal niets. Haar idee is dat ze deze nieuwe kamer voor haar verjaardag krijgt. Maar die verjaardag is pas in december. En dat duurt nog zo lang.

In mijn hoofd rijpt een plannetje. Anne heeft namelijk, via een aparte spaarrekening, geld geërfd van mijn schoonmoeder. En daarvan mag ze van Joost en mij best een investering doen in haar nieuwe slaapkamer. Vanaf dat moment gaat er geen gesprek niet over de plannen. Ideeën, schetsen en discussies volgen elkaar op. Maken we boekenkasten met een bureautje eronder? Of gaan we voor een hoogslaper? En moet de kledingkast misschien niet geverfd worden?

Ik klaag niet. Ik heb nu mooi, helemaal legaal, een nieuw project om me op uit te leven. Nu Anne nog even hersenspoelen, zodat ik de vrije hand krijg.