Op weg

De auto wordt nu schoongemaakt. De kleding en toiletspullen zijn ingepakt en de krat met boodschappen staat al klaar. Morgenochtend heeft Merel nog een zwemles en daarna gaan we op pad.

Twee weken geen telefoon, afwasmachine en huishoudelijke klusjes. En de weersvoorspelling is fenomenaal. Frankrijk, here we come!

Teuntje heeft de blues

Teuntje is geil loops. Voor de allereerste keer. Nu is ze dus echt pup-af. En nu heeft Teuntje de blues. Want ze weet zich geen raad met al die hormonen. Ze kijkt weemoedig uit haar ogen en is nog aanhankelijker dan anders.

Die weemoedige blik doet me denken aan mijn eigen eerste menstruatie. Vijftien was ik en voordat het gebeurde vond ik dat het hoog tijd werd. Daarna niet meer, dat snapt u.
Het gebeurde op de camping. Tijdens een lang weekend weg. Zuslief en ik wilden gaan zwemmen. We kleedden ons om toen zij zag dat mijn onderbroekje rood gekleurd was. Daar zit je dan, vijftien jaar oud, in een caravan, ongesteld te wezen.
De toiletten waren een flink eind uit de buurt en ’s nachts hield ik het niet droog, als u begrijpt wat ik bedoel. Erger was dat het flink heet was, dat weekend. En ik niet kon gaan zwemmen. Ik opperde nog voorzichtig tampons maar dat leek mijn moeder niet zo’n goed idee, die eerste keer.

Vertwijfeld vroeg ik me af waarom ik hier nu zo naar had uitgezien. Was dit het nou? Buikpijn en iedere ochtend een vieze onderbroek? Ik kreeg er ontzettend de blues van. Net zoals Teuntje nu. Ik zal haar eens extra knuffelen, de komende dagen.

Een doosje vol liefde

Dat is wat manlief en ik kregen van onze oudste dochter. Ze mocht, bij oma, een cadeautje voor zichzelf kopen. En stond er vervolgens op om dit doosje voor papa en mama te kopen. Van haar eigen spaargeld. En dat het € 12,50 kostte, dat gaf niks.

We mogen er elke dag een mooie spreuk uitvissen. Nou ja, oké, dat wilde ze liever zelf voor ons doen maar dan mogen wij ze voorlezen. Zo beginnen we nu vanaf nu onze dag. Kan beroerder!

A near disaster

Menschen, menschen, ik heb een ramp af weten te wenden. Een ràmp, zeg ik u.

Ik vlijde net mijn dikke reet bevallige achterwerk op de bank. Het werk was gedaan. Manlief bracht dochters naar oma voor een logeerpartij. En ik was volledig van plan dit uurtje van opperste rust al lezend op de bank door te brengen. Na een minuut of vijf schoot ik als een springveer overeind. De Bibliobus! Ik moet naar de bibliobus! Want volgende week gaat ‘ie met vakantie nee sufferd, niet de bus maar de ménsen van de bibliobus. En aansluitend ga ík op vakantie.

Dus ik moest, moest, moest vandaag nieuwe boeken halen. Want met die vijf Bookazines die ik al weken terug bestelde, kan ik net een paar dagen toe. En wat moet je daarna? Dan zwerf je doelloos door je vakantiebestaan. Hunkerend naar Nederland. Want daar hebben ze tenminste Nederlandstalige boeken. Kom er in Frankrijk maar eens om. En probeer in datzelfde Frankrijk maar eens een Engelstalig boek te vinden. Want daar maal ik ook niet om hoor, lezen in het Engels. Maar die Fransen blijkbaar wel. Want ik ben er nog nooit, maar dan ook nooit iets anders tegengekomen dan Franstalige boeken. En dat gaat me nou net iets te ver. Lezen in het Frans. Ja hé, ik ben met VAKANTIE hoor.

Ik spoedde mij dus richting bibliobus. En zocht aldaar negen boeken uit. Samen met de vijf Bookazines komen we daar de vakantie wel mee door. Stel je voor, je zou zo zonder boek van ellende zomaar met je kinderen gaan spelen, daar in Frankrijk.

Druk met niks

Tja. Goh.
En toen logde ik zomaar vier dagen niet.
Schande! Ongehoord!Tsss.
Maar ik was druk. Met sporten en werken.
En met weekend vieren. Heel het weekend heb ik niet naar mijn computer omgekeken. Niet gelogd.
Wat ik wel deed?
Vissen!
Vissen?
Ja, vissen. Vriend G. was jarig en nam ons allemaal mee uit vissen. Op forel. Gelukkig was het zaterdmiddag prachtig weer. Voor Anne en Merel nam ik regenlaarzen en schepnetjes mee. Want die zag ik echt niet drie uur naar een hengeltje staren. Zonder zich te gaan vervelen na, zeg, tien minuten. Dat was me een hit. Anne ving zelfs een paar rivierkreeftjes. Merel was de enige die de meelwormen op haar hand liet lopen. Anne durfde ze nog maar net aan te raken en ik al helemaal niet. Ik gruwel van wormen. En kakkerlakken, maar dat terzijde.
Aansluitend was er een barbecue. Gelukkig hadden ze ook forel in de diepvries. Want vangen deden we mooi niets.

Zondag keken we deeveedees. Omdat het drie voor twee-dagen waren. Drie films, twee dagen houden. En nog goedkoper ook. Daar wisten we wel raad mee op een druilerige zondag. We keken naar Bolt voor mij voor de meiden. Verder naar Confessions of a Shopaholic (flutfilm, het boek was beduidend beter). En Bride Flight (Prachtig! Prachtig!)





Zo. U bent weer bij. Hoe was uw weekend?

Regeren is vooruitzien

Ik geloof niet dat ooit zo goed en zo lang is nagedacht over een kinderfeestje. Al weken lang wikt en weegt Merel over haar kinderfeestje. Begrijp me goed, het wurm is pas op 28 augustus jarig. Dan wordt ze vijf. En dat betekent dat ze voor het eerst een feestje mag geven.

Daar moet je natuurlijk goed over nadenken. Wat ga je doen, bijvoorbeeld. Madam heeft haar zinnen gezet op spelletjes doen. Wekelijks komt er een nieuwe spelletje bij. Als het zo doorgaat zijn we eind september nog bezig met spelletjes doen. En eigenlijk zou ze het ook wel leuk vinden als er een soort van prinsessenthema aan hangt, laat ze weten. Anne biedt spontaan om van kartonnen dozen een kasteel voor haar te maken. ‘Die schilder ik dan in je lievelingskleuren, Merel, roze, paars en geel.’ Hartstikke lief natuurlijk. Maar ikzelf had mijn zinnen eigenlijk gezet op een speelboerderij hier in de buurt. Naja, laat haar maar. Dat vechten we later nog wel uit.

Ook wie er mogen komen is een belangrijk punt. De samenstelling van de genodigden wijzigt bijna dagelijks. Dan is het Daan. Dan is het Kaan. En een dag later toch Ties. En wie het gore left heeft iets te doen dat madam niet bevalt, krijgt gelijk het dreigement ‘dan mag jij niet op mijn kinderfeestje komen’ naar zijn of haar hoofd geslingerd. Zo ben ik al minstens twintig keer verbannen van het feest. Waarop Anne iedere keer verzucht: ‘Maar Merel, mama moet je feestje regelen. Dus als zij niet mag komen dan IS (met een grote klemtoon) er geen kinderfeestje.’

Merel haalt dan haar schouders op. En droomt fijn verder. Over dat machtige mooie prinsessen-spelletjes-feest.

Sex and the City

Eindelijk brengt de postbode dan een pakketje van H&M. Met daarin, naast bikini’s voor Anne en badpakjes voor Merel, mijn zwart-witgeruite rok. Voor bij dé rode pumps en dat ozogoedgelukte topje.

Gretig scheur ik de zak open en breng met moeite het geduld op om A&M in hun bikini’s c.q. badpakjes te hijsen. ‘Prachtig! Prachtig! Staat je leuk!,’ roep ik. En verdwijn dan vlug naar boven. Ik ruk het plastic open en bekijk mijn rok. Oei. Die is een stuk korter dan ik dacht. Maar dat kan ik nu misschien wel hebben. Ik sport me tenslotte niet voor niets een slag in de rondte.

Ik trek de rok aan. Hij past.
Maar.
Dan.
Kijk ik in de spiegel.
En weet niet of ik hard moet gaan lachen of dat ik in huilen uit moet barsten. De rok staat zo bol dat ik wel een tekenfilmfiguur lijk.

Helemaal geen Sex and the City-look. Eerder Sex and the Kindergarten.

Twee liter water per dag. Het helpt echt!

Een nieuw regime

Pijn. Met een hoofdletter P. Dat woord dekt de lading het beste. Waar ik het over heb? Ik zal het u uitleggen:

Op de sportschool wordt vanaf deze maand gebruik gemaakt van een nieuw personal-coach-systeem. Enthousiast legt F. me uit hoe het werkt. We beginnen met het geven van cijfers voor diverse zaken als zelfdiscipline, motivatie, fitheid etc. Voor alles moet ik een cijfer geven. En een doel om naar te streven. Nou, qua zelfdiscipline geef ik mezelf een hoog cijfer. Als je jezelf vijf keer per week naar de sportschool sleept, verdien je een dikke voldoende! De bedoeling is dat we deze cijfers iedere maand evalueren. Natuurlijk doen gewicht, vetpercentage en spiermassa ook mee. Ook hier worden doelen voor bepaald. En passant rekent F. nog even uit hoeveel kilo vet ik met me meedraag. Nou mensen, mocht u nog motivatie nodig hebben: laat uw vetpercentage meten en zet deze om in kilo’s. Geheid dat u vanavond nog aan de ijzers hangt. Ik schrik me in ieder geval een ongeluk. Ik zeul een flinke zak tuinaarde aan vet met me mee.

Na de invuloefening gaan we het hebben over voeding. Over eetgewoonten vooral. Ik moet beschrijven wanneer ik eet. Dat doe ik blijkbaar al heel goed. Met drie maaltijden en twee tussendoortjes. Maar van F. moet ik ’s avonds ook nog een tussendoortje nemen. Om te voorkomen dat ik honger krijg. Hoera. Ik MOET een koekje iedere avond. Ook vertelt F. dat ik een uur voor het sporten en een uur na het sporten niets mag eten.

Dan komt F. met een strafregime trainingsschema voor de komende maand. Godallejezus! Dit is andere koek. In plaats van één of twee setjes van 12 worden er nu drie setjes van 20 van me verwacht. Holy cow. Maar, met de zak tuinaarde in gedachten, waag ik me aan het strafregime schema. En het lukt ook nog.

Alleen sterf ik nu van de honger. Omdat ik niet direct na het sporten een sultana mag eten. Omdat ik een uur moet wachten. En nu verga ik de hele de dag van de honger. Maar da’s vast goed. Daar word ik vast heel snel slank en strak van. Hoop ik. Anders sla ik F. met zijn schema om zijn oren.